1. خانه
  2. بانک اطلاعات عکاسان خارجی
  3. دیوید داگلاس دانکن

دیوید

داگلاس دانکن

2018/06/08
1916/01/23

 

دیوید داگلاس دانکن /David Douglas Duncan متولد 23 ژانویه 1916 در ایالت میسوری، شهر کنزاس یک عکاس روزنامه نگار آمریکایی و یکی از موثرترین عکاسان قرن بیستم است.
شهرت او به خاطر عکس های شگرف جنگی اش می باشد.
تمایل وی به خارج از خانه به سر بردن (در هوای آزاد بودن)، شاخص کودکی اش بود که کمکش کرد عنوان درجه ” عقاب پیش آهنگ ” را در ” پیش آهنگی پسران خردسال ” به دست آورد.
یک نشست نمایش اسلاید فانوسی توسط شکارچی حیوانات بزرگ، دکتر ریچارد ال. سوتن و آقای ام. دی. در دوره دبستان در شهر کنزاس، اولین جرقه های علاقه به عکاسی و جهانگردی را در دانکن به وجود آورد.
دانکن مدت کمی در دانشگاه آریزونا در رشته باستان شناسی تحصیل کرد و مدتی در تاکسان اقامت داشت، کار او به عنوان یک عکاس روزنامه نگار زمانی شروع شد که عکسی از آتش گرفتن هتل در تاکسان (آریزونا) گرفت، عکس هایش در مورد یکی از مهمان های هتل بود که به خاطر چمدانش سعی می کرد دوباره به ساختمان در حال سوختن برگردد.
زمانی آن عکس ارزش خبری پیدا کرد که معلوم شد مهمان، بانک زن معروف جان دیلینگر است و چمدانش، محصول یک بانک زنی که در آن به پلیس شلیک کرده بود.
متاسفانه! پس از برگرداندن فیلم به ” تاکسن سیتیزن ” فیلم برای همیشه گم شد و عکس ها هرگز چاپ نشد.

برخی از نمونه آثار

او تحصیلاتش را در دانشگاه میامی ادامه داد و در سال 1938 در رشته های جانورشناسی و زبان اسپانیایی به درجه دانش آموختگی رسید. علاقه وی به فتوژورنالیسم در میامی به طور جدی شروع شد تا به عنوان یک ویرایشگر تصویر و عکاس روزنامه دانشگاه مشغول به کار شد.
پس از کالج، دانکن فعالیت مستقل اش را با فروش آثارش به نشریه هایی چون:The Kansas City Star ،Life ،National Geographic ” آغاز کرد.
پس از پیوستن به نیروی دریایی سواحل جنوب هاوایی، دانکن به نیروی دریایی و هوایی ملحق شد و حق کمیسیون یک افسر را دریافت کرد و یک عکاس جنگی شد. پس از سفرهای کوتاه به کالیفرنیا و هاوایی، زمانی که ایالت متحده وارد جنگ جهانی دوم شد، او به خاطر ماموریت به اقیانوس جنوب فرستاده شد.
اگر چه عکاسان جنگی اغلب به منطقه عملیاتی نزدیکند، اما آنها به ندرت می جنگند.
به هر حال زمانی نگذشت که دانکن خود را در نبردی کوتاه در جزیره بوگینیول، در حالی که بر ضد ژاپنی ها می جنگید، یافت. وی هم چنین در درگیری اوکیناوا شرکت کرد. می توان اسم دانکن را به عنوان یکی از یو اس اس میسوری ها – نام کشتی جنگی آمریکایی – که در تسلیم شدن ژاپنی ها نقش داشتند، نام برد.
بعد از جنگ جهانی دوم وقتی عکاسی حرفه ای به شغل حقیقی اش تبدیل شد در میان کسانی که دارای ایده ای برای حرفه و جرأتی برای رقابت و چشمی برای خلاقیت احتمالی داشتند عکاسی خبری بزرگترین قهرمانش را یافت.
هر سه اصل بطور زیرکانه ای در وجود دیوید داگلاس ادغام شده بود. در طول این دهه ها او عکس هایش را به کار گرفت تا رنج و عظمت جنگ، زیبایی و اسرارآمیزی سرزمین های بیشمار و آزادی و محدودیت های انسانی را به نمایش بگذارد.
شما تقریبا در همه عکس ها و نوشته های دیوید داگلاس این ویژگی را چشمی برای آشکار کردن روح انسان در شیوه های هیجان انگیز و جسارت بی پایان می یابید.
آنها فصل هایی از زندگی هستند که او سپری کرد و به برتری رسید، سرزندگی و نشاطی که در وجود کسی نیست اما به شکل قطعی جسم او را فرا گرفته بود.
او در یکی از دست نوشته هایش در سال 1971 آورده است: بعضی روزها یک حرفه خوب نفرین شده است ولی هر روز زندگی فریبنده است.
عکس های زمان جنگ اش بسیار تاثیرگذار بود تا جایی که بعد از جنگ، نشریه Life او را استخدام کرد تا به پرسنل آن ها بنا بر درخواست ” جی.آر.آیرمن ” دبیر عکس نشریه Life ملحق شود. دانکن در مدت زمان فعالیتش در نشریه Life از رویدادهای زیادی چون پایان استعمار بریتانیا در هند، درگیری ها در ترکیه، اروپای شرقی، آفریقا و خاور میانه عکاسی کرد.
شاید مشهورترین عکس هایش را در طول جنگ با کشور کُره گرفته باشد.
او بسیاری از عکس هایش را در کتابی با نام ” این جنگ است “، به نفع بیوه ها و بچه های مارینز که در درگیری کشته شده بودند، جمع آوری کرد. دانکن به عنوان مشهورترین عکاس مبارز در جنگ با کشور کُره انتخاب شد.
سرانجام در جنگ ویتنام، دانکن دو کتاب دیگر ” من اعتراض دارم ” 1968 و ” جنگ بدون قهرمان ها ” 1970 را گردآوری کرد. اینجا بود که دانکن به عنوان یک عکاس، بی طرفی را رها کرد و این که چگونه دولت آمریکا از عهده جنگ بر آمده است را به چالش کشید.
هیچ کس نمی تواند منکر کشش شیدایی و شگفت انگیز دیود داگلاس دانکن شود که روزی او را به ویلایی از موثرترین هنرمند قرن، پابلو پیکاسو هدایت کرد.
به طور قطع هر دو در دنیایی متفاوت به دنیا آمدند و واضح است که استادان بصری بسیار متفاوتی هستند دارای یک ذوق واحد برای کار و زندگی که سبب شد آنها در زندگی و حرفه برگزیده شان پیشرفت کنند.
اشتیاق غریزی برای ملاقات با ” رابرت کاپا ” همکار فتوژرنالیست، دوست قدیمی هر دو مرد و فردی که نخستین بار به دانکن پیشنهاد کرد او را در خانه اش در جنوب فرانسه ملاقات کند.
اگر چه کاپا آنقدر عمر نکرد که شاهد ثمره این ملاقات شود چرا که او کنار یک زمین مین که در زمان جنگ فرانسه هندوچین در سال 1954 پوشش داده شده بود به طور غم انگیزی کشته شد.
اما پس از این رویداد دانکن دوستش و پیشنهاد او را فراموش نکرد.
قبل از سال 1957 در حالیکه نخستین کتاب او از هفت کتابش در مورد هنرمند کامل می شد و بالاخره منتشر شد. دانکن احساس کرد این اوج انقلاب فتوگرافیک است او به ویراستارش نوشت: پیکاسو به همه آثاری که لمس کرده عشق می ورزد. این عشق همچنین در عکسهایش آشکار است. من موضوعات بسیار زیادی را به عنوان عکاس پوشش دادم. این بهترین کار است و این دوستی تا زمان مرگ پیکاسو ادامه داشت.
داگلاس دانکن، شخص پیکاسو را با عنوان ” استاد ” گرامی می داشت و پیکاسو، او را ” عکاس اسماعیل ” نامید.
این دوستی، تأثیر عمیقی بر دانکن گذاشت. او بعد از مرگ پیکاسو نیز به انتشار کتابهایش در مورد این هنرمند ادامه داد که پوشش بسیار زیاد دانکن در یک زندگی پر شور و باشکوه را به نمایش می گذاشت.
در سال 1966 داگلاس دانکن کتاب ” آمریکایی خانه به دوش ” را که یک زندگی نامه تصویری بود به چاپ رساند که عکس های این کتاب نمونه ای از بهترین ها را دربر می گرفت.
عکس های این کتاب در سال 2003 مورد بازبینی قرار گرفت و در نهایت با عنوان ” عکاس خانه به دوش ” چاپ شد.
دانکن به اقصی نقاط خاورمیانه بسیار سفر کرد و پس از جنگ جهانی دوم، 10 سال به عنوان عکاس فرهنگی در آنجا مستقر شد. وی در سال 1982 ” جهان الله ” را چاپ کرد.
دیوید داگلاس دانکن /David Douglas Duncan هم اکنون در موگینز فرانسه، حومه ای از ساحل کنس زندگی می کند. مکانی که پیکاسو دوازده سال آخر زندگی اش را در آنجا سپری کرد.

گردآوری: ملیحه فرهادی
مترجم: زهرا صمیمی

عکاسان ایرانی

عکاسان بین المللی

فهرست