نمایشگاه عکس و چیدمان نازلی عباسی با عنوان «برای زنی که نمی شناسم» از عصر روز جمعه ۸ دی ماه جاری در گالری شیدایی برگزار می شود.
به گزارش دفتر رسانه پایگاه عکس چیلیک بانو نازلی عباسی در سال‌های گذشته به پژوهش هنر و عکاسی مشغول بوده و این بار تجربه مفهومی تازه‌ای را با میانجی رسانه عکس آماده نمایش کرده است.
این نمایشگاه ترکیب چیدمان اشیا و فتومنتاژ و در واقع یک چیدمان به نام «خاطرات معلق» است که شامل ۱۶ قطعه عکسِ چاپ شده به علاوه ۶ فریم عکس قدیمی سوزن دوزی شده می باشد. چیدمان این نمایش از ۲۶ بطری شیشه‌ای تشکیل شده است؛ بطری‌هایی که حاوی گل‌های خشک، عکس، دکمه و نخ هستند. خاطرات زن که عکس‌هایش هستند، در بطری محبوس شده و درب چوب پنبه‌ای از گریختن آنها جلوگیری می‌کند. گویی تمام زندگی زن در یک بطری جا گرفته است.
نازلی عباسی پیرامون این ارایه و همنشینی تلفیقی عکس و چیدمان معتقد است: «مخاطب در محیط نمایشگاه و مقابل آثار این امکان را دارد که با دقت در بطری‌ها و عکس ها و محتویات آن کاوش کند.»
در متن قاب نخست/استیتمنت نمایشگاه عکس و چیدمان «برای زنی که نمی شناسم» به قلم نازلی عباسی آمده است: «زمانه‌ی حاضر زمانه نوستالژی زده است و عکس‌ها فعالانه به نوستالژی پر و بال می‌دهند. سوزان سانتاک معتقد است ” عکاسی هنری سوگوار است واغلب موضوعاتی که عکاسی می‌شوند در نوعی اندوه پوشیده می‌شوند.” عکس، به ویژه عکس‌های افراد برانگیزنده احساسات و خیال هستند. عکس‌های خانوادگی با گذشت زمان به یک سند تاریخی تبدیل می‌شوند که می‌توانند دستمایه‌ی مطالعات تاریخی و جامعه شناختی واقع شوند. مجموعه‌ی پیش رو، حاصل مواجهه‌ی من با عکس‌های آلبوم خانوادگی زنی بیگانه است که از بساط یک دست فروش آلمانی خریداری شده و توسط دوستی به دست من رسید. زنی که نمی‌شناختم؛ اما در نخستین مواجهه با عکس‌هایش بی اختیار اشک ریختم. عکس‌ها مرا به خیالبافی در باب زندگی زن فرا خواندند و من داستان زندگی او را برای خویش روایت کردم. گاه با او همذات پنداری کردم و زمانی به او حسادت ورزیدم. من روایت زندگی و فانی بودن انسان را با ترکیب اشیای گوناگون با عکس‌های این زن رازآلود تجربه کردم. و اکنون چندی است که” با زنی که نمی‌شناسم” زندگی می‌کنم.»
عکس برای عباسی به مثابه یک سند تاریخی همیشه جذابیت داشته است؛ خصوصاً! عکس‌های آلبوم‌های خانوادگی قدیمی که بی آنکه مورد توجه قرار بگیرند، بخش مهمی از تاریخ هستند و اغلب ناگفته‌هایی در خود دارند. نگاه کردن به پروسه رشد کودکان و پیر شدن آدم‌هایی که می‌شناسد همیشه برایش جذاب بوده؛ با این حال به گفته خودش این بار با دست یافتن به عکس‌های آلبوم خانوادگی زنی بیگانه از بساط یک دستفروش آلمانی، ماجرا به گونه‌ای دیگر برایش رقم خورد. اشیا به کار رفته در این عکس‌ها و به خصوص دکمه‌ها که عکاس در کارهاش بسیار روی آنها تاکید دارد، نماد پایداری و عمر اشیا در برابر فناپذیری عمر کوتاه انسان است. نوستالژی، زن و فانی بودن انسان، دستمایه‌ی اغلب کارهای او هستند.
نازلی عباسی متولد سال ۱۳۵۶ در آبادان و دانش آموخته‌ی مقطع کارشناسی ارشد رشته پژوهش هنر از دانشکده هنر و معماری تهران است. او منتخب سیزدهمین بی‌ینال عکس ایران (۱۳۹۳) است و تألیف کتاب پژوهشی درباره عکاسی جنگ با عنوان «نگاهی به فتوژورنالیسم جنگ تحمیلی» در کارنامه‌اش دیده می‌شود. او در کنار شرکت در نمایشگاه‌های گروهی، کیوریتور/گرداننده چندین عنوان نمایشگاه گروهی عکس همچون: اسناد زندگی، دم، اسناد زندگی۲ و فلانور نیز بوده است.
نمایشگاه عکس و چیدمان «برای زنی که نمی شناسم» نازلی عباسی ساعت ۱۶ روز جمعه ۸ دی ماه گشایش یافته و تا ساعت ۲۰ ادامه خواهد داشت.
سایر علاقمندان می توانند همه روزه به جز شنبه ها تا پایان روز جمعه ۲۲ دی ماه ۱۴۰۲ از ساعت ۱۵ تا ۱۹:۳۰ از مجموعه عکس و چیدمان این بانوی هنرمند در گالری شیدایی دیدن کنند.
گالری شیدایی در تهران، میدان هفتم تیر، میدان بهار شیراز، روبه روی موزه عکسخانه شهر، شماره ۱۴۹، واحد ۱ واقع شده است.
