پس از چندین سال کار در مجله “وگ /Vogue” انگلیس، او را به نیویورک دعوت کردند تا برای جان کندی جونیور و مجله سیاسی اش ، “جورج/George” کار کند.
پلاتون پس از گرفتن پرتره هایی بسیار برای طیف وسیعی از نشریات بین المللی از جمله رولینگ استون/Rolling Stone ،مجله نیویورک تایمز/ New York Times Magazine ،Vanity Fair ، Esquire، GQ و
مجله ساندی تایمز / Sunday Times Magazine ، رابطه ویژه ای با مجله تایم/Time ایجاد کرد و بیش از 20 عکس روی جلد برای این مجله تولید نمود.
در سال 2007 پلاتون از نخست وزیر روسیه ولادیمیر پوتین به عنوان چهره سال مجله تایم عکس گرفت. این عکس جایزه نخست مسابقه عکس جهانی مطبوعات ورلد پرس فوتو/ World Press Photo را دریافت کرد.
در سال 2008  یک قرارداد چند ساله با نیویورکر/New Yorker امضا کرد.
پلاتون به عنوان عکاس چهره ها ، مجموعه ای از آثارش را در قطع بزرگ به نمایش گذاشت و به تالیف درآورد که دو تا از مجموعه هایش برنده جوایز ASME در سال 2009 و 2010 شده است. گزیده آثار او در نیویورکر در زمینه های بسیاری از جمله مراسم تحلیف رئیس جمهور اوباما ، ارتش ایالات متحده ، پرتره های رهبران جهان و جنبش حقوق مدنی متمرکز شده است.
سال بعد ، او با دیده بان حقوق بشر همکاری کرد و به آنها کمک کرد تا از کسانی که در کشورهای سرکوب شده توسط نیروهای سیاسی برای برابری و عدالت می جنگند، تجلیل کند. این پروژه ها مدافعان حقوق بشر از میانمار/ Burma را به اندازه رهبران سیاسی انقلاب مصر برجسته و معرفی می کرد.
پلاتون به دنبال پوشش خبری خود از میانمار ، چند روز پس از آزادی آنگ سان سوچی/
Aung SanSuu Kyi (سیاستمدار، دیپلمات، نویسنده و مدافع حقوق بشر میانمار) از حبس خانگی ، عکسی از او برای جلد مجله تایم گرفت.
در سال 2011 ، به دلیل همکاری در موضوع جامعه مدنی روسیه با مجله نیویورکر و دیده بان حقوق بشر ، جایزه معتبر Peabody را دریافت کرد.

اولین مونوگرافی پلاتون با نام “جمهوری پلاتون” در سال 2004 توسط انتشارات Phaidon Press منتشر شد. همزمان با انتشار کتاب ، این اثر در سطح بین المللی در لندن در گالری Saatchi سابق و همچنین گالری Milk در نیویورک به نمایش گذاشته شد.
کتاب دوم او ، با نام “قدرت” مجموعه ای از پرتره های بیش از 100 رهبر جهان است که در سال 2011 توسط Chronicle منتشر شد و پس از موفقیت آن توسط شرکت اپل انتخاب شد تا به عنوان یک برنامه منتشر شود.
این کتاب شامل پرتره هایی از باراک اوباما ، محمود احمدی نژاد ، دیمیتری مدودف ، بنیامین نتانیاهو ، هوگو چاوز ، محمود عباس ، تونی بلر ، رابرت موگابه ، سیلویو برلوسکونی و مُعَمَّر قذافی است.

در سالهای اخیر ، سخنرانی در جمع به تدریج نقش اصلی را در حرفه پلاتون به عنوان ارتباط دهنده و قصه گو داشته است.
از او به عنوان سخنران اصلی در مجمع جهانی اقتصاد در داووس ، دانشگاه ییل، دانشکده اقتصاد لندن، گالری پرتره ملی در لندن و مرکز بین المللی عکس در نیویورک دعوت به عمل آمده است.
وی همچنین در طیف وسیعی از رسانه های تلویزیونی از جمله چارلی رز/ PBS، مورنینگ جو/ MSNBC، Fareed Zakaria’s GPS (CNN) و اخبار جهانی بی بی سی ظاهر شده است. بین سالهای 2011-2013 ، کارهای پلاتون در گالری های داخلی و خارجی به نمایش گذاشته شده است.
همچنین انجمن تاریخی نیویورک نمایش انفرادی عکسهای حقوق مدنی او را که به عنوان بخشی از مجموعه دائمی موزه باقی مانده است ، به نمایش گذاشت.
از دیگر مجموعه های دائمی که عکس های پلاتون را در اختیار دارند می توان به موزه هنرهای عکاسی فلوریدا در تامپا ، فلوریدا و موزه عکاسی Westlicht در وین ، اتریش اشاره کرد.

پلاتون به همراه همسر ، دختر و پسرش در نیویورک زندگی می کند.
در سال 2013 ، بنیادی غیرانتفاعی به نام “آثار برگزیده مردم” تأسیس کرد.
هدف این بنیاد آن است که بتواند یک زبان تصویری ایجاد کند که مرزها را از میان بردارد، عزت را گسترش دهد ، با تبعیض مبارزه کند و از مردم جهان برای حمایت از حقوق بشر کمک بگیرد.
او به عنوان مدیر خلاق در مرکز حقوق مدنی و حقوق بشر در آتلانتا ، GA خدمت می کند.

پلاتون آنتونیو در حال حاضر در هیئت مدیره هنر و فرهنگ در مجمع جهانی اقتصاد حضور دارد و به عنوان سرپرست طرح رشد اقتصادی و نوآوری اجتماعی فعالیت می کند.

وی در طول فعالیت سال های اخیر موفق به ساخت دو فیلم مستند بلند نیز شده است که نام یکی از آنها  “بدن من سلاح نیست” می باشد.
همچنین زندگی پلاتون موضوع یک مستند در بر نامه Abstract:The Art of Design شبکه نتفلیکس/ Netflix شده است.