در حدود 12 سالگی نخستین دوربین عکاسی آماتوری را از پدرم هدیه گرفتم و از خوشحالی شروع کردم به عکاسی بی هوا کردن؛ دوربین کداک اینستاماتیک با فیلم 126 بود. نمی‌دانم شاید صدای شاتر جذبم کرد! چون آن، دوربینی مثل پولاروید نبود که بتوان با کمی فاصله زمانی عکس ثبت شده را دید و جذب شد. کادرهای کج می‌بستم. به یاد دارم دوست صمیمی خانوادگی ما که از پیشکسوتان عرصه عکاسی و بازرگانی این پیشه بود، زنده‌یاد جناب آقای عباس خوشرو، عکسهایم را دیده بود و آنچه پدر تعریف می‌کرد، ایشان شگفت‌زده یا خوشنود بوده است. شاید به خاطر خلاقیت در استفاده از نوع کادر، کادر کج؛ که امروزه می‌گوییم چندان همه جا قابل استفاده نیست مگر هدف و ایده خاصی وجود داشته باشد.
باری، پس از طی کردن مقاطع تحصیلی ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان و پیش‌دانشگاهی در رشته علوم تجربی، در دانشگاه شرکت کرده و به طور ناپیوسته وارد رشته فیلمسازی- گرایش عکاسی در دانشگاه جامع علمی کاربردی، پس از آن وارد رشته ارتباط تصویری – گرایش گرافیک محض و سپس در دانشگاه آزاد اسلامی رشته پژوهش هنر را دنبال کردم.
امروزه دقیقا پانزده سال است که آموزگار هستم؛ البته به هنرجویان راغب و خوش‌فکر و جوان همه چیز می‌آموزم که مهمترین آنها در حد درک و بضاعتم ، درس راستی و انسانیت است. هرکس هرچه می‌خواهد باشد با هر لقب و عنوان و کُنیه‌ای، اما پیش از همه باید «انسان» باشد.
بسیار مفتخر و خوشحالم که در کلیه مراکز آموزش عالی و دانشگاهی در سطح مشهد و برخی شهرستانها به تدریس دروس عکاسی مشغول بوده و هستم. اکنون اما سالهاست مدیرگروه رشته عکاسی در مرکز آموزش علمی کاربردی فرهنگ و هنر 1 و مشغول خدمت به دانشجویان و همکاران گرامی‌ام هستم. در حال حاضر، مدیرمسئول و صاحب امتیاز مجله الکترونیکی عکاسباشی هستم که فعلا به صورت ماهنامه در اختیار علاقه‌مندان قرار میگیرد. درخصوص سایر موارد به بخشهای دیگر تارنمای من به نشانی sherminpix.ir مراجعه فرمایید.