لاله اسکندری درباره همکاری با سریال «در چشم باد» گفت: برایم بسیار جذاب بود که تاریخ ۶۰ ساله ایران در سه مقطع زمانی در سریالی روایت می‌شود؛ در حقیقت «در چشم باد» برای من آلبومی بود که من هم عکسی از آن بودم.
این بازیگر در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا با بیان این که « من در سریال «در چشم باد» در دو مقطع سنی بازی داشتم و از این جهت که تا به حال نقش پیری را تجربه نکرده بودم برایم جذابیت داشت.» گفت: تولید این سریال از سال ۸۲ شروع شد و همکاری من با این پروژه از فاز دوم آغاز شد؛ در حقیقت من از سال ۸۴ به این مجموعه پیوستم. حضور آقای جوزانی به عنوان کارگردان در بدو امر باعث پذیرش بازی در این سریال شد. وقتی فیلمنامه را گرفتم دو روز نشستم و ۳۶ قسمت را یک جا خواندم؛ فیلمنامه به حدی پرکشش بود که نقشم در سریال «در چشم باد» را پذیرفتم.
وی از سریال «در چشم باد» به عنوان مجموعه‌ای پر بازیگر یاد کرد و افزود: بسیاری از بازیگرانی که در این سریال نقش کوچک داشتند، در سریال‌های دیگر نقش‌های اصلی را به دوش می‌گرفتند.
این بازیگر با بیان این که « در این سریال بسیاری از مشکلاتی که دوستان تحمل کردند را تحمل نکردم» گفت: چون در تایم کوتاهی حضور داشتم؛ اما باید دوستان را تحسین کرد که ۵ – ۶ سال توانستند شرایط سخت را تحمل کنند. خصوصا فاز دوم که تجربه‌ی اولمان برای فیلمبرداری در کشور آمریکا بود و پیگیری و استقامت آقای جوزانی را طلب می‌کرد.
لاله اسکندری در بخشی دیگر به ایسنا خاطرنشان کرد: برای من جذاب بود که در سریال «در چشم باد» 60 سال تاریخ ایران را از زبان تلویزیون تعریف می‌کردیم؛ یک فیلم سینمایی نمی‌توانست ۶۰ سال از تاریخ ایران و مقاطعی که مورد تاخت و تاز قرار گرفته بود را نشان دهد.
این بازیگر سینما و تلویزیون ادامه داد: این‌که در این مجموعه تعداد زیادی بازیگر طراز اول با عشق وسط میدان آمدند، ویژگی برجسته‌یی بود؛ متاسفانه نمایش سریال‌های پیش پا افتاده کره‌یی و تولیدانبوه کارهای مشابه ۹۰ شبی در سال‌های اخیر مد شده که ذائقه مخاطب را تغییر داده‌است؛ نه این‌که این کارها بد باشند، اما نمایش بی‌رویه انبوه آن ها سطح سلیقه‌ی مردم را پایین می‌آورد و تماشاگر تنبل می‌شود. این درحالی است که تا چند سال قبل چنین روشی را شاهد نبودیم.
به اعتقاد این بازیگر سینما و تلویزیون، تماشای سریال‌های روتین شبانه مثل استفاده از روزنامه روزمره است، ولی ساخته‌ای مثل «در چشم باد» مثل کتاب است که می‌توان مدام به آن رجوع کرد.
اسکندری سپس اظهار کرد: آقای جعفری‌جوزانی استقامتی تحسین شدنی داشت که هشت سال از زندگی خود را صرف ساخت این سریال از زمان آغاز نگارش تا پایان فیلمبرداری کرد.
این بازیگر با اعتقاد بر این که می‌توان تاریخ را به زبان ساده برای نسلی تعریف کرد که فرصت مطالعه ندارند، درباره‌ی این مطلب اضافه کرد: از این حیث سریال‌های تاریخی بسیار با ارزش هستند. یکی از شخصیت‌های محبوب من «امیرکبیر» بود که آقای نیکپور آن را بازی می‌کرد و این شخصیت همواره در ذهن من باقی مانده‌است.
لاله اسکندری در توضیح مطالبی که درباره سریال های روتین تلویزیون گفته بود، تاکید کرد: منظور من از تغییر ذائقه مخاطب به واسطه تولید سریال های روتین، تنها سریال‌های طنز نبود؛ من نمی‌گویم این سریال ها بد هستند. اتفاقاً بعضی از آنها کارهایی بسیار پربیننده هم هستند.منظور من هم کپی های مشابه و تکراری است.
