امیر علی جوادیان ، عکاس پیش کسوت و منتقد هنری گفت: نظام آموزشی در دانشکده های عکاسی باید همگام با نیاز روز باشد. با بررسی وضعیت آموزشی دانشگاه های عکاسی بینش درعکاسی را مهم تراز دانش و از عوامل مهم موفقیت عکاسان ایرانی ارزیابی کرد.
جوادیان در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار فرهنگی ایرنا، با بررسی وضعیت آموزشی دانشگاه های عکاسی، بینش درعکاسی را مهم تراز دانش و از عوامل مهم موفقیت عکاسان ایرانی ارزیابی کرد.
وی که عکاس حوزه میراث فرهنگی و طبیعت نیز هست، با بیان این که ایران یکی از پرجمعیت ترین جوامع دانشجویی عکاسی را درسطح دنیا دراختیار دارد، گفت: با این وجود خروجی خوبی از لحاظ کیفی نداریم و عکاسی در ایران به شیوه ای سنتی تدریس می شود .
وی با بیان این که بحث آموزش در تمامی رشته ها و به خصوص رشته های هنردارای پیچیدگی های بیشماری است، گفت:عکاسی هر روز نسبت به دیروز خود در حال تغییر و پیشرفت در تکنولوژی و جنبه های هنری است و حرکتی سریع را به سوی دیجیتالی شدن در پیش دارد و به همین خاطر دانش عکاسی می بایست در دانشکده های عکاسی همگام با این تغییرات به روز شوند و این در حالی است که در دانشکده ها طرح درس ها با شیوه قدیمی ۲۵ سال پیش انجام می شود.
وی افزود :در بعضی دانشکده ها هم که عکاسی به صورت دیجیتال تدریس می شود،متاسفانه نگاه به عکاسی دیجیتال، نگاهی حرفه ای نیست.
این استاد پیشین دانشگاه با یاد آوری خاطرات تدریسش در دانشگاه آزاد گفت:حدود ده سال پیش دردانشگاه آزاد در دوره ای که مدیریت گروه را برعهده داشتم ،بنا را براین نهادیم که طرح درس را عوض کنیم و قرار بر این شده بود که در کارگاه های ۸ واحدی که به موضوعات اصلی عکاسی مثل طبیعت یا خبری یا تبلیغات اختصاص یافته، در کنار هر شاخه عکاسی همچون عکاسی خبری یا عکاسی طبیعت و یا عکاسی تبلیغات و بر طبق نیاز هر کدام از این شاخه ها،علوم مربوطه مانند روانشناسی و جامعه شناسی در عکاسی خبری و یا در عکاسی طبیعت، زیبایی شناسی و فلسفه آن و در هر شاخه ای به فراخور نیاز همان شاخه اطلاعات لازم داده شود تا شم عکاسان و بینش آنان به عکاسی در آن رشته تقویت گردد.
وی با ابراز تاسف از این که با وجود تلاش های انجام شده و در پی تعویض مدیریت گروهی ایشان این مسیر دنبال نشد، افزود: یکی دیگر از مواردی که باید در رشته های هنری لحاظ کرد نوع انتخاب دانشجو است و به نظر من اولین قدم برای انتخاب دانشجوی هنری باید علاقه او و عشق اش به این رشته ها باشد.
وی با بیان این که وجود علاقه در رشته های هنری باید به عنوان یکی از شرایط قبولی در این دانشکده ها مورد ارزیابی قرارگیرد، گفت:در بسیاری از رشته های غیر هنری دانشجو با استفاده از محفوظاتش و با پشتکار و حفظ کردن می تواند به نتیجه ای مطلوب برسد،اما در رشته های هنری اول عشق و احساس حرف اصلی را می زند و این عشق و علاقه و احساس است که دانشجو را به حرکت در مسیر موفقیت نیل می دهد.
این پیشکسوت آموزش عکاسی، افزود:متاسفانه و در نتیجه این رویکرد غلط در انتخاب دانشجویان رشته های هنر،در بسیاری از موارد ما با دانشجویانی سرو کار داشتیم که در نهایت فقط مدرک عکاسی را دریافت می کردند ، در حالی که ما آمده بودیم که نسل آینده عکاسی حرفه ای و خلاق را آماده ورود به بازار کار کنیم.
جوادیان افزود: این مساله مشکلی فراگیر است، که در تمامی رشته های هنری امروز کشورمان مصداق دارد و مختص یک رشته خاص نیست و درواقع دررشته های نقاشی و سینما هم وضعی مشابه وجود دارد .
جوادیان سپس با طرح این پیشنهاد که درآموزش عکاسی با یک رویکرد جدید ، باید دانشجو از چهار سالی که دردانشگاه عکاسی می خواند، دوسال را بدون دست زدن به دوربین و به بازسازی شم و بینش عکاسی در شاخه های مختلف این رشته در وجود خود بپردازد گفت: اما در مقابل این ایده ، متاسفانه با برخی افراد روبه رو هستیم که عکاسی را مثل خوشنویسی می دانند زیرا آنان عکاسی را یک مهارت می دانند و همچون خوشنویسی که با تمرین به نتیجه می رسد می خواهند دانشجوی عکاسی نیز با تکرار به نتیجه برسد و این در حالی است که عکاسی یک هنر خلاقانه است و یک مهارت نیست .
این پیشکسوت آموزش عکاس با تاکید دوباره بر این که عکاسی یک هنر خلاقانه است، افزود:کسانی که عکاسی را همچون یک مهارت می دانند، همانهایی هستند که ازاولین جلسه ای که در دانشگاه شروع می شود به دانشجو می گویند که دوربین دستت بگیرو عکاسی کن و این در حالی است که دردانشکده های هنری باید علاوه بر فراگیری دانش هنری به دانشجوی عکاسی هنر شم هنری یا بینش عکاسانه را آموزش داد .
وی با تاکید بر این نکته که درواقع تمام هنرمندانی که با بینش هنری شروع کرده اند و بعد دانش را در ادامه کسب کرده اند به مراتب موفق تر بوده اند تصریح کرد:دانش هنری را با مطالعه کتاب ها می توان به دست آورد ولی آن چیزی که اهمیت دارد، بینش هنری است که شما یک عکسی می گیرید که واقعا متفاوت است یک نوع نگاه دیگر زبانی جدید به عنوان مثال و درعکاسی خبری بدون نگاه جدید به موضوع فقط ثبت وقایع انجام می شود و یک اتفاق فیزیکی شکل می گیرد، در حالیکه عکسی ارزش دارد که در آن پشتوانه ای از تفکر و اندیشه عکاس و درونیات او نهفته باشد که این عکس است که اتفاقات و آینده مسیر اجتماعی را پیش بینی می کند و به انتقاد به آن می پردازد .
وی در پایان سخنانش وبا تکرار این دو نکته که " دانشجوی علاقه مند نیاز داریم" و "باید بینش یا شم دانشجویان عکاسی مان را تقویت کنیم" بر ارزش این دو نکته تاکید کرد.
وی که عکاس حوزه میراث فرهنگی و طبیعت نیز هست، با بیان این که ایران یکی از پرجمعیت ترین جوامع دانشجویی عکاسی را درسطح دنیا دراختیار دارد، گفت: با این وجود خروجی خوبی از لحاظ کیفی نداریم و عکاسی در ایران به شیوه ای سنتی تدریس می شود .
وی با بیان این که بحث آموزش در تمامی رشته ها و به خصوص رشته های هنردارای پیچیدگی های بیشماری است، گفت:عکاسی هر روز نسبت به دیروز خود در حال تغییر و پیشرفت در تکنولوژی و جنبه های هنری است و حرکتی سریع را به سوی دیجیتالی شدن در پیش دارد و به همین خاطر دانش عکاسی می بایست در دانشکده های عکاسی همگام با این تغییرات به روز شوند و این در حالی است که در دانشکده ها طرح درس ها با شیوه قدیمی ۲۵ سال پیش انجام می شود.
وی افزود :در بعضی دانشکده ها هم که عکاسی به صورت دیجیتال تدریس می شود،متاسفانه نگاه به عکاسی دیجیتال، نگاهی حرفه ای نیست.
این استاد پیشین دانشگاه با یاد آوری خاطرات تدریسش در دانشگاه آزاد گفت:حدود ده سال پیش دردانشگاه آزاد در دوره ای که مدیریت گروه را برعهده داشتم ،بنا را براین نهادیم که طرح درس را عوض کنیم و قرار بر این شده بود که در کارگاه های ۸ واحدی که به موضوعات اصلی عکاسی مثل طبیعت یا خبری یا تبلیغات اختصاص یافته، در کنار هر شاخه عکاسی همچون عکاسی خبری یا عکاسی طبیعت و یا عکاسی تبلیغات و بر طبق نیاز هر کدام از این شاخه ها،علوم مربوطه مانند روانشناسی و جامعه شناسی در عکاسی خبری و یا در عکاسی طبیعت، زیبایی شناسی و فلسفه آن و در هر شاخه ای به فراخور نیاز همان شاخه اطلاعات لازم داده شود تا شم عکاسان و بینش آنان به عکاسی در آن رشته تقویت گردد.
وی با ابراز تاسف از این که با وجود تلاش های انجام شده و در پی تعویض مدیریت گروهی ایشان این مسیر دنبال نشد، افزود: یکی دیگر از مواردی که باید در رشته های هنری لحاظ کرد نوع انتخاب دانشجو است و به نظر من اولین قدم برای انتخاب دانشجوی هنری باید علاقه او و عشق اش به این رشته ها باشد.
وی با بیان این که وجود علاقه در رشته های هنری باید به عنوان یکی از شرایط قبولی در این دانشکده ها مورد ارزیابی قرارگیرد، گفت:در بسیاری از رشته های غیر هنری دانشجو با استفاده از محفوظاتش و با پشتکار و حفظ کردن می تواند به نتیجه ای مطلوب برسد،اما در رشته های هنری اول عشق و احساس حرف اصلی را می زند و این عشق و علاقه و احساس است که دانشجو را به حرکت در مسیر موفقیت نیل می دهد.
این پیشکسوت آموزش عکاسی، افزود:متاسفانه و در نتیجه این رویکرد غلط در انتخاب دانشجویان رشته های هنر،در بسیاری از موارد ما با دانشجویانی سرو کار داشتیم که در نهایت فقط مدرک عکاسی را دریافت می کردند ، در حالی که ما آمده بودیم که نسل آینده عکاسی حرفه ای و خلاق را آماده ورود به بازار کار کنیم.
جوادیان افزود: این مساله مشکلی فراگیر است، که در تمامی رشته های هنری امروز کشورمان مصداق دارد و مختص یک رشته خاص نیست و درواقع دررشته های نقاشی و سینما هم وضعی مشابه وجود دارد .
جوادیان سپس با طرح این پیشنهاد که درآموزش عکاسی با یک رویکرد جدید ، باید دانشجو از چهار سالی که دردانشگاه عکاسی می خواند، دوسال را بدون دست زدن به دوربین و به بازسازی شم و بینش عکاسی در شاخه های مختلف این رشته در وجود خود بپردازد گفت: اما در مقابل این ایده ، متاسفانه با برخی افراد روبه رو هستیم که عکاسی را مثل خوشنویسی می دانند زیرا آنان عکاسی را یک مهارت می دانند و همچون خوشنویسی که با تمرین به نتیجه می رسد می خواهند دانشجوی عکاسی نیز با تکرار به نتیجه برسد و این در حالی است که عکاسی یک هنر خلاقانه است و یک مهارت نیست .
این پیشکسوت آموزش عکاس با تاکید دوباره بر این که عکاسی یک هنر خلاقانه است، افزود:کسانی که عکاسی را همچون یک مهارت می دانند، همانهایی هستند که ازاولین جلسه ای که در دانشگاه شروع می شود به دانشجو می گویند که دوربین دستت بگیرو عکاسی کن و این در حالی است که دردانشکده های هنری باید علاوه بر فراگیری دانش هنری به دانشجوی عکاسی هنر شم هنری یا بینش عکاسانه را آموزش داد .
وی با تاکید بر این نکته که درواقع تمام هنرمندانی که با بینش هنری شروع کرده اند و بعد دانش را در ادامه کسب کرده اند به مراتب موفق تر بوده اند تصریح کرد:دانش هنری را با مطالعه کتاب ها می توان به دست آورد ولی آن چیزی که اهمیت دارد، بینش هنری است که شما یک عکسی می گیرید که واقعا متفاوت است یک نوع نگاه دیگر زبانی جدید به عنوان مثال و درعکاسی خبری بدون نگاه جدید به موضوع فقط ثبت وقایع انجام می شود و یک اتفاق فیزیکی شکل می گیرد، در حالیکه عکسی ارزش دارد که در آن پشتوانه ای از تفکر و اندیشه عکاس و درونیات او نهفته باشد که این عکس است که اتفاقات و آینده مسیر اجتماعی را پیش بینی می کند و به انتقاد به آن می پردازد .
وی در پایان سخنانش وبا تکرار این دو نکته که " دانشجوی علاقه مند نیاز داریم" و "باید بینش یا شم دانشجویان عکاسی مان را تقویت کنیم" بر ارزش این دو نکته تاکید کرد.
