نمایشگاهی انفرادی از مجموعه آثار عکاسی سروش کیایی با عنوان " دیدی دیگرگون " در نگارخانه آرته در حال برگزاری است.
به گزارش " پایگاه عکس چیلیک " سروش کیایی در این نمایشگاه تعداد ۱۴ قطعه عکس سیاه سفید در اندازه ۵۰ در ۷۰ سانتیمتر ارایه کرده و در قاب ابتدای این نمایشگاه که با اجرایی متفاوت به عکاسی پرداخته شده، آورده است:
در زمانه‌ای که عکاسی تخصصی معماری از بناهای تاریخی به علت سخت‌گیری‌های سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به آنجا می‌رسد که بعد از زلزله بم (۱۳۸۲)، برای بازسازی آن باید دست به دامان عکس‌های یادگاری آلبوم‌های خانوادگی شد، وقتی سال به سال چهره این آثار با دخل و تصرفات – البته خیرخواهانه در جهت حفظ و نگهداری آثار – تغییر می‌کند، کار برای عکاسان سخت‌تر می‌شود.
یک روز داربست‌ها می‌آیند و برای سال‌ها در نما، جا خوش می‌کنند، شیشه‌ها و نرده‌ها به جای حفاظت از بنا آن را مخفی می‌کنند، به عنوان عکاس هر بار یا حسرت می‌خوری که چرا قبل از این عکاسی نکرده‌ای و یا چه خوب که پیش از این همه شیشه و میله و تابلو و سطل زباله و پارچه‌های تبریک و تسلیت، عکسی داری که معلوم نیست کسی شانس گرفتن شبیه‌اش را داشته باشد یا نه؟!
عکاس در بخش دیگری از این متن، آورده:
در زمانه‌ای که عکاسان معماری خود را و دیگری را در زوایای مشخص و بهترین نور‌ها و سایه‌ها تکرار می‌کنند، در زمانه‌ای که عکس معماری بهتر، عکسی است که با دوربین بهتر و لنز گران‌تری گرفته شده است و عکس باید روی بهترین کاغذ و با پیشرفته‌ترین دستگاه چاپ شود، در زمانه‌ای که من نیز به عنوان عکاس معماری کار حرفه‌ای کردم و اصول صحیح و ابزار حرفه‌ای این رشته را برای دانشجویان تدریس می‌کنم، ناگهان چه می‌شود که لنز را کنار می‌گذارم، دوربین را کنار می‌گذارم و این عکس‌ها را با ناچیز‌ترین وسایل دم دستی می‌سازم؟!
چه شد برای عکسی که می‌شد آن را با تکنولوژی دیجیتال در لحظه‌ای گرفت و در دقیقه‌ای با یک نرم افزار دگرگون کرد، بیش از ساعتی کنار لیوان با یک سوراخ کوچک و بدون لنز نشستم و دوباره به تاریکی تاریکخانه پناه بردم؟
در این زمانه که همگان با عجله از جلو دوربین من گذشتند و اثری از آن در خاطره دوربین ساده من ثبت نشد! چه شد که در سال ۹۰ ماندم و شکل گرفتن تصویر مخفی را روی نگاتیو به انتظار نشستم؟
نمی‌دانم! شاید فقط می‌خواستم نشان دهم که این بنا‌ها سال‌ها آنجا بودند و روزی من هم از آن‌ها عکاسی کردم. نه با دوربینی با لنزهای بی‌شمار و مگا پیکسل‌های عظیم! فقط ساختمان بود و من و فیلم‌هایم، این عکس‌ها چون خواب و خیالی! شاید چنین بودنی در چنین زمانه‌ای خیالی بیش نباشد.
سروش کیایی متولد سال ۱۳۵۴ در تهران و دانش آموخته کارشناسی رشته مرمت آثار تاریخی و فرهنگی و تزئینات وابسته از دانشگاه هنر اصفهان می باشد.
همچنین قرار بر این است که عصر روز جمعه، سی ام دی‌ماه، از ساعت ۱۶ تا ۲۰ کارگاه عکاسی pin hole برگزار شود و روز شنبه اول بهمن‌ماه نیز از ساعت ۱۶ تا ۱۸ نشست نقد و بررسی عکس های این نمایشگاه با حضور دکتر محمد خدادادی مترجم زاده، دکتر مهدی مقیم نژاد و محمدرضا شریف‌زاده برگزار شود.
علاقه مندان می توانند تا پایان روز دوشنبه، ۳ بهمن ماه سال ۱۳۹۰ همه روزه از ساعت ۱۶ تا ۲۰ از عکس های این نمایشگاه دیدن کنند.
نگارخانه آرته در تهران، بزرگراه کردستان، پایین تر از بزرگراه شهیدهمت، خیابان شیراز جنوبی، بلوار شهیدعلی خانی، بیست متری گلستان، دوازده متری دوم، شماره ۳ واقع شده است.
