نمایشگاه گروهی عکس با عنوان «مراکز خرید» از روز دوشنبه ۲۵ تیرماه ۱۳۹۷ در محل موزه عکسخانه شهر گشایش می یابد.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک نمایشگاه گروهی عکس «مراکز خرید» تصاویری از فضاهای داخلی ۸ مرکز خرید بزرگ شهر تهران : ارگ تجریش، تندیس تجریش، تیراژه سبلان، تیراژه اشرفی اصفهانی، چهارسو، کوروش، صبا گمرک، سون سنتر هفت حوض است که با دقت نظر این گروه مورد نگاه عکاسانه واقع شده است.
این نمایشگاه دستاورد تلاش ۵ عکاس جوان: روح الله ابراهیمی، مژده افروشـه، عـطا رشیدیانی، مهدیه دقیقی و میلاد موسوی است.
برگزارکننده در بخشی از متن قاب نخست این نمایشگاه پیرامون هدف از پرداختن به مضامین معاصر آورده است: قرار است با تصاویر این نمایشگاه آرشیو تصویری ماندگاری از تهران معاصر و سبک زندگی جدید مردم و اشتیاق‌شان به مصرف و مصرف‌گرایی ثبت و در آرشیو موزه به یادگار نگه‌داری شود. به این ترتیب هم می‌توان بر روی تصویر و وضع موجود مطالعه کرد و هم در سال‌های آینده با بازگشت و دیدن این تصاویر فرصتی برای مطالعه و بازاندیشی در وضعیت‌مان فراهم شود.
نمایشگاه گروهی عکس «مراکز خرید» ساعت ۱۶ روز دوشنبه ۲۵ تیر ماه جاری گشایش یافته و تا ساعت ۱۸ ادامه خواهد داشت. سایر علاقمندان می توانند تا روز پنجشنبه ۱۱ اَمرداد در روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹ تا ۱۳ و ۱۴ تا ۱۸ و پنج شنبه ها از ساعت ۹ تا ۱۳ به محل موزه عکسخانه شهر مراجعه کنند.
موزه عکسخانه شهر در تهران، میدان هفتم تیر، میدان بهارشیراز، بوستان بهارشیراز واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۱ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
در قاب اول نمایشگاه آمده است که: “قرار است با تصاویر این نمایشگاه آرشیو تصویری ماندگاری از تهران معاصر و سبک زندگی جدید مردم و اشتیاق‌شان به مصرف و مصرف‌گرایی ثبت و در آرشیو موزه به یادگار نگه‌داری شود. به این ترتیب هم می‌توان بر روی تصویر و وضع موجود مطالعه کرد و هم در سال‌های آینده با بازگشت و دیدن این تصاویر فرصتی برای مطالعه و بازاندیشی در وضعیت‌مان فراهم شود.”
در واقع این مجموعه تحقیقاتی عکاسانه قصد داشته است که روایت داستان مصرف گرایی دهه های اخیر مردم را که منجر به تغییر سبک تجربه زندگی شهری شده است را با یک پروژه میدانی در قالب هنر عکاسی بازنمایی کند.
موفقیت چنین پروژه های مستلزم مطالعه نظری در این زمینه می باشد تا عکاس با یک فهم هوشمندانه و منحصر به فرد، بتواند بینش خود را از یک مجموعه باز نمایی کند و با داستان های تصویری واقعیاتی که آن قدر دیده شده اند را دوباره و از زاویه نگاه و بینش خود تعریف کند تا آن حساسیت زدایی که به خاطر روزمرگی و تکرار در آن امر اتفاق افتاده است را از بین ببرد و قدری تامل ایجاد کند. چرا که عکس قدرت برجسته سازی بیشتری از مباحث نظری دارد. در واقع عکاسی مستند و باز نمایی گزینشی آگاهانه و با تفکر از آن یک ابزار حیاتی است که می تواند سبب تغییرات اجتماعی شود و الهام بخش مردم در امور بدیهی و روزمره ای باشد که بیش از اندازه چیزی را می بینند و آن قدر معمولی می شود که دیگر واکنش اجتماعی ندارند.
درباره این که این مجموعه چه میزان توانسته است به آنچه مد نظرش بوده است برسد، به مقاله ای از دکتر عباس کاظمی اشاره می کنم که تحقیق میدانی و نظری در این زمینه انجام داده است و مشاور پروژه در این زمینه نیز بوده است.
” مراکزخرید، مکانی مناسب برای مطالعات مصرف و سبک زندگی محسوب می شود؛ زیرا در این مراکز، به تناسب موقعیت آن، کالایی عرضه می شود که مصرف آن می تواند معرف سبک های زندگی مشخصی باشد. سبک هایی از زندگی که از طریق مصرف کالاهای متمایز (مد روز، گران قیمت و مارک دار) ظهور یافته، و بدین ترتیب خود به ایجاد جامعه متمایز و تفکیک یافته کمک کرده ا ست در اینجا مراکز خرید، سبک های زندگی را مرزبندی می کنند(یا قاعدتاً باید این کار را بکنند)، زیرا مراکز خرید به خصوص در شهر تهران، در محله های متوسط به بالای شهری مستقر شده اند و نوع محصول ارائه شده با متوسط درآمد ساکنان آن تناسب دارد و برای ساکنان آن نیز مصرف کالاهای مارک دار از اهمی ت بسیاری دارد.
در اینجا، دو نوع شیوه مصرف از هم متمایز می شود: ۱. مصرف در مراکز خرید ۲. مصرف مراکز خرید
گروه های متعلق به طبقات بالا با مصرف کالاها و خدمات در مراکز خرید موجب ایجاد سبک های زندگی خاص می شوند. از سوی دیگر، گروه هایی نیز وجود دارند که از کالاها و خدمات ارائه شده در مراکز خرید استفاده نمی کنند، بلکه از خود مراکز خرید به نحوی متفاوت استفاده می کنند. این شکل از مصرف، بیشتر به گروه های فرودست شهری اختصاص دارد که با مصرف مکان، از سبک های زندگی شکل گرفته در مراکز خرید، سبک زدایی می کنند.
مصرف مراکز خرید( زندگی در مراکز خرید بدون مصرف کالا) نوعی پرسه زنی است که دیگر به شکل نخستین خود (پرسه زن ، دوره گرد و عابری است که از اینکه بدون عجله در شهر قدم می زند، لذت می برد. تفرج بدون هدف، والاترین آرزوی پرسه زن است. قدم زدن در شهر، بهترین پاداشی است که می توان به پرسه زن داد. به نظر بنیامین، “درانسانی که بدون هدف و طولانی در خیابانها قدم می زند می توان نوعی مستی را دید.) دیده نمی شود.در واقع پرسه زنی از یک سو “مصرف” مراکز خرید است و از سویی دیگر تولید فضاست.در پاساژ، جماعتی حاضر می شوند که کسی از میزان دارایی، نوع شغل و محل زندگی آنها نمی پرسد، بلکه حضور آنها در این مکان برایشان هویت آفرینی می کند.هم خریدار و هم پرسه زن، مصرف کننده اند. در حالی که خریداران مصرف کننده کالای عرضه شده در مراکز خریدند و از طریق مصرف کالا به تعبیر راب شیلدز به خرید سبک زندگی خود می پردازند. (مصرف در مراکز خرید) فرودستان شهری که در مطالعه ما مشاهده شده اند نه از طریق مصرف کالا، بلکه از طریق مصرف فضا، سبک زندگی خود را نمایش می دهند (مصرف مراکز خرید)”
” صرف نظر از کالاهای که مراکز خرید عرضه می کنند خود پاساژ به کالا مبدل شده است چنین کالایی بدون آن که خریداری شود به مصرف می رسد. پاساژمتنی چند معنایی است که پرسه زنان مختلف قرائت خود را از آن ارائه می کنند. در مراکز خرید با فضاهایی بی شماری مواجهیم، فضاهای تولید شده به وسیله همه گروه های فرودستی که به نوعی در جامعه فراموش شده اند یا کمتر به بازی گرفته شده اند. در این جاست که می توانیم ببینیم زندگی روزمره صرفا نمایش دهنده و باز نمایی اراده قدرت نیست بلکه نمایش ” فراموش شدگان” نیز هست.”
با توجه به استدلال ها و تحقیقات نظری ، مطالعه و فهم و بینش عکاس، کل مجموعه در رسیدن به آنچه مد نظر بود به موفقیت کامل نرسیده بود. بجز دو مجوعه شاخص که از قدرت رسانه عکس برای آنچه مد نظر بود و بیان شد، بقیه آثار تلاش هایی موفقی بودند که به ثمر ننشسته بودند و آن رسالت تاثیرگذاری و الهام بخشی در آن ها هویدا نبود. در پس واقعیت نشان داده شده آگاهی و بینش قابل تاملی که تفکر و تغییر ایجاد کند و یا حتی تلنگری باشد وجود نداشت و صرفا بازنمایی صرف واقعیتی بود که توان حساسیت زدایی از امر روزمره ای که منجر به واکنش شود را نداشتند. اما در میان مجموعه ها، مجموعه عکس های خانم مهدیه دقیقی، المان ها و نمادهایی وجود داشت که از ترکیب عکاسانه آنها ، به جمعیت پراکنده ای می رسیدیم که تنهایی در عین جمعیت مفهوم غالب آن بود و ایجاد فضای مصرفِ مراکز خرید نیز یکی دیگر از شاخصه هایی عکس های ایشان بود.
امیدوارم موزه عکسخانه شهر، این تجربه ارزشمند را بعد از برگزاری این نمایشگاه و با توجه به بازخوردهای آن و مشاوره های اجتماعی همراهتر و بیشتر، مطالعه و فهم اجتماعی بیشتر عکاسان نسبت به آنچه انجام می دهند به صورت دقیق تر و تاثیر گذارتر ادامه دهد و حتی از عکاسان با نگاه ها و بینش های جدیدی تری هم استفاده کند.