ابراهیم حقیقی و خدارحمی در نشست زندگی بر هنر بر بازسازی کالبدهای قدیمی برای زندگی امروز تاکید کردند.
به گزارش خبرگزاری مهر شرکت کنندگان در کارگاه فهم معماری ایران، پنجره‌ای به گرگان، پس از بازدیدهای گروهی از بافت گرگان و روستاهای اطراف آن، در سه نشست تخصصی که به طور همزمان و با حضور اساتید مختلف معماری، فرهنگ، عکاسی، ادبیات و هنر در سه سالن مجزا، برگزار شد، شرکت کردند.
نشست زندگی و هنر در حوزه فرهنگی شرق دریای مازندران، یکی از این نشست‌ها بود که با حضور ابراهیم حقیقی و فرید خدارحمی، برگزار شد.
ابراهیم حقیقی، رئیس انجمن گرافیک ایران، معمار و عکاس در این نشست به از بین رفتن مفهوم زیبایی‌شناسی به بهانه داشتن خانه‌هایی مجهز و امروزی اشاره کرد: در صورتی که کالبدهای قدیمی توانایی داشته باشند، می‌توان زنده نگه داشت، تعمیر و برای زندگی امروز بازسازی کرد.
وی افزود: سازه را می‌توان از طریق آموزش و با ممنوعیت‌هایی استحکام بخشید و می‌توان این سازه‌ها را حفظ و نگهداری کرد. باید اجازه ساخت و ساز، منوط به شرایطی باشد. من می‌خواستم در نمایشگاه عکسی که برگزار کردم، پانارومایی از یزد و کاشان که مربوط به سال ۴۸ و ۸۶ بودند، نمایش دهم اما دیدم تبدیل به طنز می‌شود.
وی در مورد دلیل این استدلال خود عنوان کرد: چون تخریب واضح است. آنتن‌ها و دکل‌های بی‌قواره‌ای که در میان یک کالبد خشتی بالارفته، تمام زیبایی شهر را از بین برده. اما می‌گویم می‌شود از تخریب جلوگیری کرد چون نمونه‌هایش موجود است مثلاً در پاریس، پراگ یا فلورانس به عنوان الگوهای جهانی که همچنان با ظاهر قدیمی خودشان فعال هستند، زندگی در جریان است. من نگران این بناها هستنم و این نگرانی با بازدیدهای امروز از روستاها، تشدید شد.
در ادامه محمدفرید خدارحمی، عکاس و عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، در پاسخ به سوالی، گفت: اساس همه تصاویری که به وسیله انسان خلق می‌شود، از عکس تا نقاشی و حتی صنایع دستی و شعر، طبق تحقیقی که کردم، از مبحثی به نام سمبل یا رمز سرچشمه می‌گیرند. گروهی می‌گویند زبان قراردادی است و گروهی می‌گویند زبان یک امر فطری است. منهم جزو گروه دوم هستم.
ابراهیم حقیقی نیز به معماران جوان حاضر در سالن گفت: معمار باید کالبدی بسازد که هم قابل زیست و هم قابل تعریف برای موضوع مشخصی باشد. در حوزه ارتباط تصویری و عکاسی هم رمزگان‌هایی داریم که باید بدانیم و بیاموزیم تا بتوانیم مفاهیمی را که می‌خواهیم، در حوزه تصویر انتقال بدهیم. اعتقاد دارم هیچ هنری قابل تبدیل یا روایت به هنر دیگری نیست مثلاً هیچ رمانی کاملاً قابل تبدیل به فیلم سینمایی نیست. رمزگان‌های این حوزه‌های هنری برای خود مستقل هستند.
وی اظهار کرد: اعتقاد دارم که معماری را نمی‌شود با عکاسی انتقال داد مثلاً مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان را کدام عکاس می‌تواند منتقل کند. اما این گفته، عکاسی معماری را نمی‌تواند نفی کند. ما می‌توانیم از یک معماری هنرمندانه فاخر طوری عکاسی کنیم که هنر معمار را به بهترین شکل نشان بدهد.
خدارحمی که فارغ‌التحصیل نقاشی است، گفت: ادعایی ندارم که عکاس معماری هستم. آنچه برای من مهم است، ابعاد زیبایی شناسانه قضیه است. صاحب نظرانی که عکس‌های من را دیده‌اند، معتقدند یک نگاه نقاش گونه در کارهای من هست. یعنی من به عنوان یک نقاش در ویزور دوربین نگاه می‌کنم.
پس از این جلسه، مستند "دسته چوبی" به کارگردانی حاتم نائیج‌زاده، پخش و با استقبال مخاطبان رو به رو شد. این فیلم مستند ۱۵ دقیقه‌ای به روایت یکی از آئین‌های مذهبی مردم گرگان که غروب دوازدهم محرم هر سال اجرا می‌شود، می‌پردازد.
"کارگاه فهم معماری ایران ـ پنجره ای به گرگان" برنامه ای بود که از سوی مرکز رویدادهای معماری ایران ( وابسته به فرهنگستان هنر ) و با حضور بیش از چهارصد نفر از معماران ایران از دوم تا ششم آبان در شهر گرگان برگزار شد.
