رشته عکاسی در دانشگاه های ایران، از سالی که برای نخستین بار در دانشگاه تهران با پیشنهاد و پشتکار استاد فرهیخته دکتر هادی شفائیه رسمیت یافت، عده ی زیادی را به خود جذب کرد.
عده ای که با وجود علاقه و تمایل زیاد از بسیاری موانع از جمله سد ناممکن کنکور گذشتند و این ناممکن را ممکن کردند ولی بعداز دانش آموختگی به کجا رسیدند و گذر زمان و چرخش روزگار چه حالی برای احوالشان رقم زد نکته ای است که مجال پرداخت آن را به زمانی دیگر موکول می کنیم.
در بین دانشگاه های گوناگونی که هرساله نسبت به جذب دانشجو اقدام می کنند پردیس هنرهای زیبا در دانشگاه تهران از اعتبار ویژه ای برخوردار شده است. در سال جاری این دانشگاه در مقطع کارشناسی ارشد رشته عکاسی رتبه نخست خود را به جوانی چیلیکی سپرد که با وجود برخورداری از مدرک کارشناسی مهندسی هوافضا توانست عکاسی را آنچنان که بایسته و شایسته است، تجربه کرده و این رتبه را در سال جاری تحصیلی و پیش رو به نام خود ثبت نماید.
"پایگاه عکس چیلیک" ضمن تبریک به واسطه کسب این موفقیت گفتگویی کوتاه با ایشان انجام داد تا شاید روش و نگاه این جوان برای آنانکه همیشه در جستجوی علایق هنری خود بوده اند، سودمند افتد.
* ابتدا با یک معرفی ساده از خودتان شروع کنیم:
سیدصادق موسوی هستم و متولد ۱۵ خردادماه سال ۱۳۶۵.
از کودکی به هنر نقاشی و درس انشاء علاقه داشتم و از این دو درس اغلب بهترین نمره ها را می گرفتم. البته درس ریاضی ام هم خیلی خوب بود و موفقیت در این درس در مجموع من را به طرف گرایش مهندسی کشاند.
همزمان با تحصیل در رشته مهندسی، از اوایل دهه هشتاد با یک دستگاه دوربین عکاسی دیجیتال کانن عکاسی منظره را آغاز کردم. البته یک سالی است که عکاسی آنالوگ را نیز شروع کرده ام و معتقدم تجربه عکاسی آنالوگ می تواند برای من و هم سن و سال های من که عموما عکاسی را با دیجیتال شروع کرده ایم بسیار مفید باشد.
در سال های نخست که دوربین به دست گرفتم، یکی از بزرگترین چالش هایی که ذهن مهندسی من را درگیر خود می کرد این بود که در دنیای مهندسی هر پرسشی یک جواب مشخص و معلوم دارد، ولی در عالم عکاسی وبا نگاه هنر برای هر پرسش چندین جواب می تواند وجود داشته باشد، ضمن آن که هیچکدام از جواب ها غلط هم نیست.
* رتبه نخست آزمون کارشناسی ارشد عکاسی را چگونه کسب کردید؟
از آنجا که موفقیت در آزمون ورودی دانشگاه های ما به عوامل گوناگونی از جمله شانس یا به تعبیر درست تر خواست خداوند- وابسته است، من ترجیح می دهم خودم را تنها قبول شده رشته عکاسی بدانم نه یک رتبه اول کنکور و از این بابت خداوند را شاکرم. امیدوارم تا آخر عمر دانشجو و هنرجو باقی بمانم و چه در دانشگاه و چه در محیط های حرفه ای عکاسی از علم و تجربه ارزشمند تمامی اساتید و عکاسان با تجربه ایران حداکثر استفاده را ببرم.
* با وجود تحصیل و موفقیت در رشته مهندسی هوافضا چرا ادامه تحصیل را در عکاسی جستجو کردید؟
برای من اگر چه امکان ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد رشته هوافضا هم میسر بود ولی به طور جدی اعتقاد دارم هر کسی بالاخره بایستی در یک مقطع از زندگی تصمیمی قطعی و نهایی برای سرنوشت خود بگیرد و به دنبال این انتخاب، علاقه و درونیات خود را هم تامین کند. این اعتقاد باعث شد که من هم در بین همه رشته ها عکاسی را برگزینم تا روح جستجوگرم را سیراب کنم.
من بر خلاف بسیاری که می گویند فلان تخصص را ادامه بده و در کنار آن به این هنر هم بپرداز اعتقاد دارم که پرداختن و مشغول شدن به یک تخصص بدون تردید فرد را از تمرکز بر رشته دوم بازمی دارد. بر اساس این باورها، با توکل بر خدا و مشورت اهل تخصص، تصمیم به شرکت در آزمون کارشناسی ارشد عکاسی گرفتم و دانشگاه تهران را، بیشتر به لحاظ اعتبار بین المللی آن، به عنوان نخستین انتخاب برگزیدم.
* با اساتید رشتۀ عکاسی دانشگاه انتخابی خود چگونه آشنا شدید؟
اسامی بسیاری از اساتید رشتۀ عکاسی دانشگاه تهران را در بانک اطلاعات عکاسان " پایگاه عکس چیلیک " یافتم. مرور و مطالعه سوابق و آثار این اساتید یکی از مهم ترین گام هایی بود که در تامین این شناخت برداشته شد.
* تصورتان از شخصیت سیدصادق موسوی بعد از زمان دانش آموختگی در رشته عکاسی دانشگاه چیست؟
من عکاسی را با یادگیری فنون و تکنیک ها و با مطالعه و جستجو در اینترنت شروع کردم، و پیشرفتم در این دوره خیلی سریع بود. اما، بعد از آن دوره، به مرور دریافتم دچار گونه ای درجا زدن شده ام و نیاز به یادگیری نکاتی فراتر از تکنیک دارم، نکاتی که باید نزد استادان یافت. خیلی دوست دارم که بعد از فراغت از تحصیل، همچنان روح دانشجویی را بتوانم در خود حفظ کنم، قدرشناس استادان و نیز با تجربه ها باشم.
* و اما کلام آخر…
کلام آخر خود را با این رباعی از امام خمینی (ره) آغاز می کنم:
آن دل که به یاد تو نباشد دل نیست قلبى که به عشقت نتپد جز گِل نیست
آن کس که ندارد به سر کوى تو راه از زندگى بى ثمرش حاصل نیست
امیدوارم کسب علم و توانایی های هنری برای من ملازم با اخلاص عمل و سبب نزدیکی به خدا و تعالی روح گردد، چرا که طبق فرمایش امام رضا(ع): « کسی که علمش زیاد شود اما هدایت و عملش افزون نگردد، نفعی جز دوری از خدا نبرده است».
***
در پایان از تمامی دوستان عزیزم در " پایگاه عکس چیلیک " که با عشق و علاقه تلاش می کنند و برای فعالیت علاقه مندان هنر عکاسی، هم در فضای سایبر و هم از طریق تورهای عکاسی، محیطی سالم و در عین حال حرفه ای فراهم می کنند، قدردانی می کنم.
