نمایشگاه گروهی عکس دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران با عنوان « تهران و آن سو تر » از روز جمعه ۲۹ بهمنماه جاری در محل گالری شماره دو راه ابریشم (بلوار کشاورز) گشایش مییابد.
یبه گزارش پایگاه عکس چیلیک ، در این نمایشگاه که با همکاری رضا شجاعی، مهران مهاجر و مهرداد نجمآبادی جمعآوری شده است، هنرمندانی چون نسیم حقیقی، سحر خزائی، مهرعلی رزاق منش، غزاله رضائی، بهرام شعبانی، نوشین شفیعی، هستی ظهیری و نگار لطیفیان حضور دارند.
در قاب نخست نمایشگاه عکس « تهران و آن سو تر » به قلم مهران مهاجر در معرفی نمایشگاه آمده است: «مجموعهی تهران و آنسوتر به همت، پیگیری و سودهیِ مهرداد نجمآبادی و رضا شجاعی پیش روی ماست. عکسهای هشت تن از بچههای عکاسی دانشکدهی هنرهای زیبا که در دُور و دلِ تهران چرخیدهاند و شهر خود را با پیچ و تابِ چشم و دوربینشان خواندهاند و دیدهاند و تفسیرشان را، عکسهایشان را، جلوی چشمان ما گذاشتهاند. هشت تنی که هر یک کوشیدهاند هم بخش و پارهای از شهرشان را ببینند و هم لحن و زبان و نگاه شخصی خود را بپرورانند. کوششی که به یقین کوششِ آغازین نیست. پس بگذارید به گذشتهی این راه هم نگاهی کنیم.
در سالهای عسرت و سختیِ میانهی دههی شصت، سعید عینیفر مسئولیت رشتهی عکاسی را به عهده داشت. او در آن دو سه سالی که آنجا بود با جانی شیفته و شوری شیدایی به رشتهی عکاسی و دانشجویان این رشته پروبال داد و فضایی سرزنده و پرجوش و خروش را سبب شد. او که خود نیز آموزگاری نیک بود و تأثیرگذار، امکان حضور یحیی دهقانپور و بهمن جلالی را فراهم کرد و همین حضورِ این دو بزرگ و مباحث جدید و پُرکششی که مطرح میکردند و چشماندازی که در فضای عکاسی باز کردند، انگیزایی شد برای اندیشیدن جدیتر و آگاهانهتر ما دانشجویان به کنش و زبان هنری دوربین. هیچ یادم نمیرود که در همین دوران بود که همین سعید عینیفر با تمام کمبودها و فقدانهای آن سالها، اسباب و لوازمِ برپاییِ شاید نخستین نمایشگاه دانشجویان عکاسی دانشکده را ــ اگر اشتباه نکنم ورودیهای ۶۲ و ۶۳ و ۶۴ ــ در تالار آزمون ساختمان معماری فراهم کرد. جنبشی و پویشی که شاید نمود و بروز آغازین تکوینِ ذهن و زبانِ عکاسی و بیان هنریِ ما دانشجویانِ آن دوران بود. اگر حافظهام یاری کند در آن نمایشگاه هم به گمانم پارهای از آن عکسها چشمانداز شهری بود. از آن روزها سیسال ــاندکی بیشتر یا کمتر یادم نمیآیدــ میگذرد.
اکنون که به این پشت سر نگاه میکنم حس میکنم در این راهِ رفته و در راههای ممکنی که پیش رو گشوده گشته، با گذشت زمان و با ریشه دواندن این درخت، انگار سنتی در عکاسی این دانشکده شکل گرفته است. با نگاهی شتابزده شاید بتوانم بگویم پیوند با مکان و گونهای مکاننگاری، آگاهی به تاریخ و جریانهای عکاسیِ جهان و تأثیرپذیری و گاه ارجاعِ آگاهانه به این جریانها، و کوشش برای فردیتیابی نگاه، از ویژگیهای این سنت نوپای دانشگاهی است؛ سنتی که اگر بیشتر بپاید شاید بتواند نحلهای و مکتبی در عکاسی ایران را بسازد. از خلالِ کوششهای فردی و گروهی که در این سه دهه برای نمایش و عرضهی عکسهای این نحله انجام شده، شاید بتوان ویژگیهای تمایزدهندهی این سنت را بهتر و دقیقتر باز شناخت.
خصوصاً در این چند سال اخیر نیز با برپایی چند نمایشگاه گروهی عکس ــ به همت آرش فائض، رامیار منوچهرزاده و مهرداد نجمآبادی که همگی هم با پشتیبانی آناهیتا قباییان در گالری راه ابریشم برگزار شدند و تقریباً عمدهی عکاسان این رخدادها هم از بچههای هنرها بودند ــ دادهها و شواهد بیشتری برای بازشناسی این ویژگیها در اختیارمان هست. استمرارِ این روند هم با نگاه به پیشینه و پیشرو، این چشمانداز را دیدنیتر میکند. خوب است بکوشیم در سویههای نادیده، ناشناخته، نایافته و فراموشیدهِی عکسهای این دوران و این نهاد، ژرفتر بکاویم. حفظ و پرداخت و پالودن و واکاویِ این سنت کار ما دانشجویان این دانشکده است.»
نمایشگاه عکس « تهران و آن سو تر » ساعت ۱۶ روز جمعه ۲۹ بهمن ماه در محل گالری شماره دو راه ابریشم گشایش یافته و تا ساعت ۲۰ ادامه خواهد داشت. علاقمندان می توانند از روز یکشنبه اول اسفندماه تا پایان روز دوشنبه ۹ اسفند ماه همه روزه به جز روزهای شنبه و ایام تعطیل از ساعت ۱۶ تا ۲۰ از این نمایشگاه گروهی دیدن کنند.
گالری روزهای شنبه و تعطیلات عمومی تعطیل است.
نگارخانه راه ابریشم (بلوار کشاورز) در تهران، بلوار کشاورز، روبروی بوستان لاله، بین خیابان های قدس و وصال، ساختمان تکنوآجر، شماره ۲۱۰ واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۳ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
علی رغم اینکه دوبار نمایشگاه را دیدم ، متوجه قاب اول نمایشگاه نشدم . که یا نصب نشده بود ، یا درجای نامناسبی نصب شده بوده . متن ارائه شده برای قاب اول نمایشگاه ، طولانی و تقریبا نامرتبط بود. از آنجایی که عکس ها در مجموعه های متفاوتی ارائه شده بودند، جای خالی متن برای هرمجموعه احساس می شد تا ابهام و هدف مجموعه روشن تر شود.
نمایشگاه عنوان تهران و ان سوتر را به خود اختصاص داده بود، اما با مجموعه های ارایه شده تناقص داشت. در واقع المان تهران در مجموعه ها به خوبی مشهود نبود.
نداشتن استیتمنت یا بیانیه برای هر مجموعه عکس اذیت کننده بود.
بالابردن درجه اعتبار نمایشگاه با مطرح کردن افرادی مثل …
که به گفته ی یکی از صاحبان اثر، دخالت چندانی در به بار نشستن این نمایشگاه نداشته اند .
ای کاش زمینه ای فراهم شود که افراد برای دیده شدن در این عرصه ها نیازی به یدک کشیدن اسم بزرگان نداشته باشند و فقط در قالب یک استاد راهنما یاری رسان باشند.
نمایشگاه “تهران و آنسوتر” تلنگر و اشاره بسیار کوچکی به مقولات متنوع این کلانشهر و مردمان آن داشت.
با اشاره به نام نمایشگاه- تهران و آنسوتر- آثار ارائه شده در پرداختن به این گستره وسیع ناکام بودند و انتظارات بیننده را برآورده نمی ساخت، البته پرداختن به چنین مقوله ای نیازمند مطالعات جامعه شناسی، صرف زمان، تنوع موضوعی و آثار بیشتر است تا شاهد تصاویری با پیامهای های غنی تر در کنار نگاه های عکاسانه باشیم.