به گزارش گروه «حماسه و مقاومت» خبرگزاری فارس، جریان ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی در لبنان توسط عوامل نفوذی رژیم صهیونیستی موضوع تازه ای نیست. حرف های زیادی پیرامون پیگیری این ماجرا از مسئولین مطرح شده. ۱۷ مرداد که روز خبرنگار بود ما را بیشتر یاد «کاظم اخوان»، عکاس و خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی می اندازد.
متن زیر نامه‌ای است که برادر کاظم به مناسبت «روز خبرنگار» برای خبرگزاری فارس ارسال نموده است:
به نام یگانه داننده همه اخبار و اسرار هستی
خداست که همه چیز را می‌داند
سرنوشت برادرم کاظم اخوان، خبرنگار و هنرمند عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی و همراهانش: حاج احمد متوسلیان، تقی رستگار مقدم و سید محسن موسوی کاردار سفارت ایران در بیروت که قریب سه دهه از ربودن آنان در لبنان توسط نیروهای وابسته به رژیم اشغالگر قدس می گذرد در ظاهر به یکی از پیچیده ترین معماهای سرنوشت ۴ شهروند جمهوری اسلامی بدل شده است و رمزگشایی از آن به سبب پیوندهای وثیق آن با شرایط سیاسی و امنیتی منطقه و ارتباط آن با دخالت برخی افراد ذی‌نفوذ که در پس‌زمینه تمام امور مربوط به این پرونده نقش فعالی بازی کرده‌اند باعث شده حل آن علی‌رغم گذشت ۲۹سال با حاشیه‌های بسیار ممکن نشود. اما مرور زمان از مسئولیت پذیری ما کم نمی‌کند و این جرم مستمر ضدانسانی می بایست به عنوان یک مسئله ملی پیگیری و سرنوشت این عزیزان روشن شود.
درست است که سه دهه گذشته اما هنوز فضای مه‌آلود ما را احاطه کرده و شفاف نشده و اعلام قطعی جای خود را به ابهام و عدم‌قطعیت سپرده است. ما همچنان منتظر شنیدن یک خبر هستیم. سه دهه از لحظات عمرمان بی‌خبر از سرنوشت او به‌سر شد. معنى چشم‌انتظاری را نمی شود فهمید، بلکه باید آن را تجربه کرد باید از مسیر برزخ عبور کرده باشی تا بدانی چه فضایی دارد.
قبل از اینکه دست به قلم ببرم با خود فکر کردم که خدایا با گذشت سه دهه، بار دیگر که می خواهم صندوق رنج سی ساله خود را باز کنم چه بگویم که تکراری نباشد. خیلی چیزها در مورد این پرونده گفته شده و ساده از کنار آن گذشته اند و نه‌تنها هیچ عکس العملی در پی نداشته است بلکه به‌عکس آن عمل شده است. اما به هر حال ناگفته‌هایی باید مطرح شود تا در تاریخ و برای آیندگان بماند و تکلیف امروز ما این است که توجه مردم ایران را به واقعیت‌ها جلب کنیم. اگرچه شرح سه دهه در این کوتاه میسر نیست اما امیدوارم روزی حقایق آشکار شود به هر حال غفلتی تاریخی در مورد یک خبرنگار مظلوم ایرانی شکل گرفته است و نمونه‌ای تراژدیک اما محدود به نوع خود است.
با یاد و نام کاظم اخوان شما تلاش خبرنگاری را پاس می دارید که از ابتدای جنگ تا عزیمت داوطلبانه به لبنان در جبهه زندگی کرد. او خبرنگاری کاوشگر و حقیقت‌یاب بود برای همین به لبنان رفت.
اگرچه پرسش های اساسی زیادی وجود دارد اما پرسش اصلی خودم را از خبرنگاران حول این محور قرار می دهم: چرا سرنوشت کاظم اخوان خبرنگار ایرنا پس از گذشت سه دهه همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد؟
از چند راه می شود جواب به این سؤال را پیدا کرد. یکی از روش های جواب دادن به این سؤال این است که از خودتان به عنوان یک خبرنگار بپرسید این پاسخی است به تغافلی عمدی یا سهوی که در هر صورت از مسئولیت شناسی شما کم نمی کند. می‌خواهم روی این حقیقت تأکید کنم که اگر مسئولیت‌شناسی و آرمان خواهی را از شغل سخت خبرنگاری بگیریم شما بهتر می دانید چه بر سر آن خواهد آمد؟
خبرنگار صرف‌نظر از اینکه در کجای جهان باشد، سفیر فرهنگی یک کشور در کشور دیگر محسوب می شود. پس کاظم یک سفیر فرهنگی بود. امروزه در دنیا بخشی از دیپلماسی عمومی و اعلامی کشور ها توسط رسانه های آن شکل می گیرد.
آیا خبرنگاری، در سه دهه گذشته سعی کرده حقیقت سرنوشت او را کشف کند؟ در طول این سی سال حتی یک خبرنگار برای یک بار از شخصی که قریب بیست سال مسئولیت پرونده خبرنگار و دیپلمات های ربوده شده ایرانی را در لبنان داشته است سؤالی نکرده است. او نه به مردم و نه به مسئولین توضیح نمی دهد و خود را در برابر هیچ مقامی پاسخگو نمی داند آیا در کشور ما عده ای دارای مصونیت آهنین هستند؟
احترام به حق دیگران مؤلفه‌هایی دارد که این روزها چندان نشانی از آنها نمی‌بینیم. به‌رغم ابعاد این حادثه و سوابقی که پدید آورد بحث چندانی توسط رسانه ها به عمل نیامده است کافی است به اخبار روز خبرنگار در روز گذشته توجه کنید.
تکلیف خود را به عنوان یک خبرنگار با گذشته و آینده این پرونده روشن کنید تا کی می خواهید منفعل عمل کنید؟ به دفاع از حقوق از دست رفته یک خبرنگار و خود برخیزید. کار خبرنگار دفاع از حقوق عموم مردم و حفاظت از آن و حق‌گویی است. حق‌گویی و عدالت خواهی را قربانی مصلحت اندیشی نکنید. چرا سال ها از عمر روزنامه نگاری ما می گذرد، اما هنوز مقوله اخلاق رسانه ای به رازی سر به مُهر می ماند.
خبرنگاری حقیقت‌یاب تعریف خاصی دارد که قطعاً با شکلی که در کشور ما به آن پرداخته می‌شود، تفاوت اساسی دارد. حقیقت‌یابی نکته خیلی اساسی در خبرنگاری است که در کشور ما به دلیل شرایط خاص مورد توجه قرار نمی‌گیرد. نمی توان خبرنگار بود و در عین حال تصور کرد که می توان این جهان را با تمام پیچیدگی هایش نیز داشت و در آن زندگی آرام و بی‌دردسری را پیش برد. خبرنگار صرف‌نظر از اینکه در کجای جهان باشد خود باید بگردد و حقایق را کشف کند. درست است که خبرنگاران در معرض انواع فشار ها و محدودیت ها قرار می گیرند. آنان به مسئولیتی گمارده می شوند که باید به عنوان یک وظیفه نگران حفظ حقوق شهروندان باشند ولی باید مصالح کشورشان را نیز در نظر بگیرند. خبرنگار در قلب خود باید بداند که اگر از حقوق همکار خود دفاع نکند هیچ‌کس دیگری نیز این کار را نخواهد کرد و این اصل خودیاری است.
سیاست هنر امکان است ما در سه دهه گذشته چه فرصت هایی و محدودیت هایی در این پرونده داشتیم و هدر دادیم. اراده به اهداف و انگیزه‌ها بستگی دارد. اراده و فرصت هر دو دست به دست هم برای بروز رفتاری ضروری‌اند، خواستن با شرایط وقوع و توانستن با اراده تجلی می‌یابند اغراق نیست که بگوییم اصطلاح تعاملات به هم وابسته بدین معناست که همه چیز بر همه چیز تاثیر می گذارد. حقایق مهمی وجود دارد، با توجه به منحصر به فرد بودن این پرونده از ساده انگاری و خام پنداری باید اجتناب شود رویدادهای این پرونده بیش از حد پیچیده و حقیقتا بینظیر است.
در این سه دهه فهمیدیم که برای چون و چراهای سیاست باید شکیبا بود. قطعا آرزوی ما این است که درباره سرنوشت برادرم به یقین برسیم در همه این سال ها برخی با داده های حاصله در نتایج انحراف ایجاد نموده اند شواهد مورد ادعا در این پرونده باید عینی و با موضوع مرتبط باشند هر تحلیلگر باهوشی این را می داند و داشتنن یک دیدگاه هوشمند بسیار حائز اهمیت است، نقش ها و افراد بسیار مهم هستند.
با مباحث مطروحه امروزه دیگر نمی توان ابعاد مختلف این پرونده را کتمان کرد. شعارهای زیبای گذشته باید جای خود را به اعلام رک و راست سیاست ها و اهداف واقعی دهد. عدم حقیقت‌یابی پیگیری سرنوشت کاظم اخوان به عنوان شکستی معنوی برای جامعه خبری ما در تاریخ ثبت خواهد شد و اگر شما به عنوان خبرنگار نتوانید نوری بر آینده تاریک سیاسی این پرونده بتابانید از دیگران انتظاری نیست و درد و رنج بی‌صدای ما سال هایی دیگر تداوم می یابد.
آیا به نتیجه نرسیدن این پرونده مقصر اصلی ندارد؟ اگر روزی قطعه های پراکنده این پازل جمع شوند تصویر معناداری شکل خواهد گرفت تصویری با عمق بیشتر و جزئیات و وضوح بهتری ارائه میکند به فهم نکات تاریک کمک می کند.
همان‌طور که پیش بینی می شد مسائل مطرح شده اخیر در سالگرد اسارت این عزیزان از چنان اهمیتی برخوردار نیستند که مفروضات و نظریات گذشته را به چالش طلبیده و تجویزهای جدیدی را ایجاب کرده باشد و تحلیل مهمی درباره این پرونده در اختیار ما قرار نمی دهد والبته قابل پیش بینی بود که چیز جدیدی را در راس دستور کار ندارد و هیچ تغییر مثبتی حاصل نشده است چگونه آدم‌ها می توانند در برابر یک واقعه واحد رفتار های متفاوتی از خود بروز دهند و به‌شیوه‌ای خاص عمل کنند برای حل چنیین معماهایی چه باید کرد.
در این ماه خدا با خداوند پیمان ببندید حداقل در ظاهر و صوری و شکلی نسبت به سرنوشت یک انسان حساسیت نشان دهید و روزنه امیدی را به آینده بگشاید، چگونگی برخورد یا عکس‌العمل شما به عنوان یک خبرنگار در برابر این موضوع به اندازه پیامدهای نهایی و مطلوب آن، از حساسیت بالایی برخوردار است.
*حسن اخوان (برادر خبرنگار جاویدان الاثر کاظم اخوان)
انتهای پیام/*
