اکبر عالمی با تأکید بر پشتوانههای نظری، زیباییشناسی و معرفتشناختی عکس، تحول در نگاه نسل امروز و در تکنولوژی و کارکرد هنرها و تأثیر آن بر عکاسی و از بین رفتن مرز عکاسی و دیگر هنرها همچون نقاشی، گرافیک و … خاطرنشان کرد: امکان ندارد حتی یک عکس ماندگار و ارزشمند بدون یک جهانبینی و منظر و موضع هستیشناسانه تولید شده باشد.
به گزارش بخش تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این استاد دانشگاه در سخنرانی خود با عنوان «نگاه در عکاسی» در ادامه سلسله نشستهای پژوهشی و تخصصی صبا برگزار شد، داشتن منظر و موضع هستیشناسانه و ماهیت ادراکی و اندیشگی و جوهره مکاشفه و تفسیر جهان را شرط ماندگاری یک عکس عنوان کرد و گفت: امکان ندارد حتی یک عکس ماندگار، بدون داشتن جهانبینی و اندیشهای در پس پشت، تولید شده باشد.
عالمی با اشاره به کیفیت و ماهیت نگاه به هستی و تبیین گونههای «نسبت دیداری» با هستی و جهان خاطرنشان کرد: لحظهای که دکمه شاتر دوربین را میزنید، تکلیف همهچیز روشن میشود، طرز فکر و نحوه اندیشیدن به زندگی و انسان، جغرافیا و اقلیم، هویت، محیط پیرامون و دوستان و اطرافیان و … .
وی تربیت نگاه و تکامل و پرورش ذوقی و حسی، برای ادراک و مکاشفه زیبایی شناسانه و قوه درک و تشخیص هنری را راههای رسیدن به لحظه قطعی در عکاسی دانست و افزود: نگاه فلاسفه و حکما به هستی بر اساس جهان بینی خاص آنهاست و نگاه هنرمند نیز به گونهای است که از خرد و بصیرت بهاضافه خلاقیت و قدرت آفرینشگری او سرچشمه میگیرد که بداعت، پیشرو بودن و جریان ساز بودن ویژگی یک نسبت و نگاه اصیل هنرمندانه با هستی است.
این صاحبنظر مباحث تحلیلی عکاسی و سینما در ایران، آنگاه به تفاوت دو مقوله مدیریت هنری با عمل خلاقه هنری اشاره کرد و گفت: عکاس حرفهای مثل سینماگر حرفهای باید بتواند جلوتر از همه فکر کند و مدیریت و کارگردانی عکس، قدرت انتخاب، گزینش و ویرایش یک مرحله مهم برای ماندگار شدن یک عکاس به شمار میرود.
وی تأکید کرد: جوهره نگاه عکاسانه، تحولات تاریخ هنر، هویت ملی، مدیریت زمان و منابع، سلیقه بصری، دانستن هنرهای دیگر و … را در پیوند با هم شکلدهنده یک نگاه و سبک اصیل و خلاقه در عکاسی دانست و نکاتی چون شکستن مرز میان عکاسی و هنرهای دیگر و پیوند عکس با حوزههایی چون نقاشی و گرافیک را در گرایشهای مدرن عکاسی امروز، عکاسی فرمالیستی، عکاسی مفهومی و عکاسی بدون دوربین مثل فتوگرام و هولوگرام را بررسی و تحلیل کرد.
عالمی همچنین گفت: تب پست مدرنیزم در عکاسی و بازی صرف با فرم، ما را به سوءتفاهم رساند، که هنر با کاربردی بودن ملازمتی ندارد در حالیکه رسالت اصلی هنر این است که حال آدمی را به بهترین شکل خود تغییر و تحول بخشد و این البته با تلخی، صراحت و صداقت تضادی ندارد.