امیرحسین گلپور (کارشناس ارشد عکاسی دانشگاه هنر تهران) در آخرین اشتراک گذاری پرسه های ذهنی اش در شبکه اجتماعی به موضوع جالب و قابل تاملی اشاره کرده است.
به گزارش دفتر رسانه پایگاه عکس چیلیک این دانش آموخته جوان عکاسی با مروری بر سیر خاطرات زیست عکاسانه و روزگار گذشته‌اش در سرانجام متنی کوتاه به عبارتی قابل تامل دست یافته که در ذهن مخاطب قابل بحث و بررسی است.
گل پور متولد خرداد ماه سال ۱۳۷۵ در شهر رشت می‌باشد و در متن یادداشت خود آورده است:
« ۱۳۹۰ عکاسی رو از هنرستان با دوربین زنیت ۲۱۲ شروع کردم، چندسال نگذشت که به علت اومدن و چیره شدن دیجیتال به فضای آموزشی یه دوربین دیجیتال aps-c دست سوم پنتاکس k20 خریدم که نزدیک خورشید می‌شدم می‌تونستم با ایزو ۱۰۰ عکاسی کنم!
بعدش بازم آنالوگ کار کردم
چندتا مدل دیگه خریدم اما تا ترم ۶ کارشناسی گرافیک (۱۳۹۶) بخاطر قلیان شدید عکاسی بخاطر کلاس عکاسی تبلیغاتی توی وجودم و انتخاب هدف اصلی زندگیم با وام و قرض قوله یه دوربین Nikon d7200 خریدم و کم کم تجهیزات نورپردازی گرفتم و آموزش دیدم، همزمان کار کردم و چند تا نمایشگاه بین الملی و داخلی داشتم و ارشد عکاسی سال ۹۹ در بهترین دانشگاه ایران خوندم و نزدیک به ۱ سالی میشه که تموم شد و بالاخره اولین دوربین فول فریم دیجیتال زندگی م رو گرفتم.»
«در ضمن من از میرورلس خوشم نمیاد و علاقه‌ای بهشون ندارم»
در انتها: ابزار مهمه ولی نبودنش دلیل نمیشه پیشرفت نکنیم
امیرحسین گلپور/ اسفند ماه ۱۴۰۲
