دبیرانجمن صنفی عکاسان مطبوعات گفت: انتظار ما حمایت ارگان های مسوول در برگزاری جشن تجلیل از ۳۰ عکاس انقلابی بود که متأسفانه تحقق نیافت.
به گزارش خبرنگار موج، کاووس صادق لو دبیرانجمن صنفی عکاسان مطبوعات طی بیانیه ای از مسوولان خواستار حمایت و توجه به جامعه عکاسی شد.
متن بیانیه به شرح ذیل است:
خیابانی که امروز نامش انقلاب است، سیاه و سفید، در کاغذی که به زردی می رسد، تصویری را روایت می کند که نامش، انقلاب است.
دست های خونین در هوای خاکستری، دیوارنوشته ها، خروش مردم، کودکانی که روی شانه های پدران شان نشستند و فریاد کشیدند، تفنگی که به قلب یک انقلابی نشان رفت، نزن سرباز، میدان ژاله دانشگاه تهران و مردمی که روزنامه ها را بر سرهای خود نهادند تا خبر رسان «شاه رفت» شوند، گل هایی که سرنیزه ها نشست، و مردمی که خیابان های این شهر را شستند، گام های امام بر پلکان هواپیما و در نهایت دیدار همافران با رهبر انقلاب، این تصاویر برای همه ما آشنا است.
برای همه ما که انقلاب را لحظه به لحظه از پشت دوربین های مان به تماشا نشستیم و قاب عکس را با چشمی دوربین بستیم. هربار که هرکدام از ما انگشت اشاره را بر دکمه شاتر فشارآوردیم، باورنمی کردیم فریم به فریم و لحظه به لحظه، درحال ثبت تاریخی ترین انقلاب قرن هستیم.ما تصویرگران این لحظه های تاریخی هستیم.
اکنون سی سال از آن روزها گذشته است، اما ما هنوز رازها و حکایات بسیاری باقی مانده که نیاز است تا محققان و پژوهشگران انقلاب، لحظه های پنهان این تصاویر را دوباره کشف کرده و به روایت بنشینند، روایاتی که ما تصویرگران آن بودیم.
امروز، پس از ۳۰ سال گرد هم جمع شدیم تا با یاد و خاطره همه لحظه هایی که پا به پای مردمان این دیار، در کوچه ها دویدیم و فریاد آزادی سردادیم و از تاریخ، عکس گرفتیم یک بار دیگر به تصاویر این تاریخ نگاهی بیندازیم، یک بار دیگر رسالت حرفه ای خود را به تعریف بنشینیم و یک بار دیگر شاگردی کنیم به بزرگانی که تعهد را کف دست های شان گذاشتند و رها از هوایی که با گلوله کباب می شد، به روایت تصویرگونه مردمی پرداختند که خواستشان، آزادی بود.
اینک در این لحظ می دانیم که هنوز تصاویر بسیاری از انقلاب ایران باقی مانده، تصاویری که بی شک، حکم اسناد تاریخی این سرزمین را دارد.
امروز پس از گذشت ۳۰ سال از عکاسانی تقدیر می کنیم که آن روز ها در میانه میدان ایستادند و انقلاب را به تصویر کشیدند. عکاسانی که شاید کمتر نامی از آن ها به میان آمد. عکاسانی که کسی از آن ها نپرسید تماشای به خون کشیده شدن جوانان از پشت چشمی دوربین، چقدر برای شان دردناک بود، اما امروز گروهی از آن ها اینجا ایستاده اند.
همه کسانی که امروز به نام تصویرگران انقلاب، نام شان در این دفتر ثبت خواهد شد، همه عکاسانی نیستند که آن روزها د رهمهمه آتش و فریاد ایستادند و عکس گرفتند. ما به خوبی می دانیم که برای شناسایی عکاسان انقلاب و به نمایش گذاشتن این اسناد و معرفی این عکاسان، راه طولانی در پیش داریم، راهی که نیاز است دوباره و چندباره طی شود تا همه تصویرگران این انقلاب، شناسایی و معرفی شوند و باور داریم که به تنهایی قادر به این مهم نیستند.
در این تقدیر و سپاس، علاوه بر انجمن صنفی عکاسان مطبوعات ایران، معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، شرکت نورنگار نیز همکاری داشتند. هرچند که انتظار می رفت تا ارگان های مسوول ما را در برگزاری این جشن کوچک همراهی بیشتری می داشتند.
برای تجلیل بهتر و با شکوه تر از چشمان بینای جامعه، نیاز به همکاری و همراهی بیشتر ارگان های فرهنگی و مطبوعاتی کشورمان است تا بتوان جشنی در خور این عزیزان برپا کرد، اما واقعیت این است که با دست های خالی نمی توان به این راه بلند ادامه داد.
بگذاریم از همه کسانی که تصور می داشتیم در این گردهمایی دوستانه، دوستانه یاریمان خواهند کرد اما ما آموخته ایم که تنها دوستان ما، دوربین های سنگین و لنزهای سنگین ترمان هستند، ما آموخته ایم بیش ا آن که سخن بگوییم در صحنه ها حاضر باشیم و تاریخ کشورمان را به تصویر بکشیم.
