صاحبنظران از نمایشگاه عکس تئاتر مشهد می گویند

به گزارش خبرگزاری مهر، هنرمندان تئاتر مشهد در حاشیه نمایشگاه چهره تئاتر خراسان رضوی گرد هم آمدند، سجاد انتظاری در این نشست عنوان کرد: از سال ها پیش عکاسی تئاتر را به صورت جدی دنبال کردم، البته خودم در تئاتر به عنوان بازیگر نیز حضور دارم.

انتظاری در خصوص ویژگی عکاسان تئاتر گفت: عکاسی تئاتر، عکاسی است که نور – دکور – لباس – گریم – میزانسن در ثبت یک عکس بسیار مهم است.

وی افزود: به اعتقاد من این نوع عکاسی جزو عکاسی های بسیار مشکل است زیرا به امکانات نیاز دارد اما در مشهد مشکل تر است چون سالن های تئاتر فاقد لازم و استاندارد است.

انتظاری در پاسخ به این سوال که آیا در مشهد این نوع عکاسی جایگاه خودش را توانسته است، پیدا کند؟ اظهار داشت: چندین سال پیش برای نخستین بار آقای زهرایی نمایشگاهی با این عنوان در مشهد برپا کرد و پس از آن دو سال پیش من نمایشگاه عکاسی تئاتر را برپا کردم و این دومین نمایشگاه عکاسی تئاتر در مشهد است.

انتظاری در خصوص نحوه برخورد مردم با این نوع عکاسی تصریح کرد: مردم عامی که از نمایشگاه دیدن می کنند، برایشان جالب است و می پرسند این نمایش ها کی و کجا اجرا شده است؟ در کدام سالن؟ واقعا در مشهد این همه تئاتر اجرا می شود؟

انتظاری در خصوص تئاتر را با هزینه خویش و برپایی این نمایشگاه را با همیاری حوزه هنری خراسان رضوی و امور هنری شهرداری مشهد برگزار کرده است.

انتظاری معتقد است، برپایی نمایشگاه و برگزاری نشست های تخصصی در کنار آن سبب شده است از دو سال پیش حضور و علاقه عکاسان جوان در این رشته افزایش یابد و در سان های تئلاتر در کنار خودم، عکاسان زیادی را می بینم.

محمد معطریان هم در خصوص عکاسی دیجیتال و ورود در صنعت عکاسی امروز تصریح کرد: عکاسی دیجیتال این امکان را فراهم ساخته است که با کمترین زمان به نتیجه دلخواه رسید. عکاسی دیجیتال می تواند به یک لحظه برسد حالا در این نوع عکاسی افراد با سابقه با فریم بیشتر اما آنچه مهم است، نگاهی است که در آن عکاسی را از سایر متمایز می کند در واقع خروجی افراد در نوع دیدن است.

این عکاس برجسته کشور لحظه ها را دارای هیچ قانونی نمی داند و تصریح می کند: باید به خاطر بسپاریم که تصور ارائه شده باید باور پذیر و قابل دفاع باشد.

معطریان درباره انگیزه اصلی خویش و حضور مستمر در عکاسی تئاتر گفت: از ابتدای جوانی کار بازیگری می کردم، اما در آن دوران اجرای هر تئاتر از مرحله دور خوانی، میزانسن، گرفتن سالن، طراحی و اجرا حدود یکسال به طول می انجامد و در آخر دستمزد یک بازیگر ۳ هزار تومان بود، مشکلات اقتصادی هنر سبب شد به عکاسی حرفه ای روی آوردم و برای اینکه از علاقه ام نیز دور نمانم به عکاسی تئاتر به صورت جدی پرداختم.

فرامز عامل بردبار کارشناس هنر عکاسی نیز گفت: برگزاری چنین جلساتی سبب شده است، بسیاری از سوالات نسل جوان عکاسی، توسط اساتید به این حرفه پاسخ گویی شود.

بردبار در خصوص عکاسی تئاتر گفت: من در انواع رشته های عکاسی کار کرده ام و به نظر من در این هنر همه شاخه هایش دشوار است.

وی می افزاید: عکاسی ظرافت های خاص خودش را دارد اما تفاوت عکاسی تئاتر با سایر رشته های عکاسی در ساختار آن است، برای مثال در عکاسی ورزشی قبل از آن که صحنه را ببینی باید عکاسی را انجام دهی در غیر این صورت صحنه را از دست می دهی، صحنه ای که دیگر قابل برگشت نیست اما در تئاتر نباید حضورت حس شود، دیده شوی و یا مزاحمت ایجاد کنی.