محمود معصومی – مدیرگروه عکاسی موسسه آموزش عالی هنر شیراز
کارشناسی ارشد کارگردانی نمایش ، دانشگاه آزاد شیراز
چکیده
کمتر از سه سال پس از ابداع عکاسی در فرانسه توسط لوئی داگر، این اختراع نو پا وارد ایران شد . نخستین دوربین عکاسی که وارد
ایران شد، یک دوربین کالوتیپ بود که توسط ملکه ویکتوریا به محمد شاه قاجار هدیه شد و توسط سفیر ایران به دست وی رسید.
همچنین دوماه بعد نیز نیکوالی پاولوف، سفیر روسیه یک عدد دوربین داگرئوتیپ را به ناصرالدین میرزا که در آن زمان ولیعهد بود هدیه داد که نخستین عکس نیز به روایتی توسط این دوربین برداشت شده است.
پس از به سلطنت رسیدن ناصرالدین شاه و به سبب عالقه بیش از حد او به عکاسی، امیرکبیر با آموزش عکاسی در دارالفنون موافقت کرد و همچنین پادشاه، عکاسخانه ای نیز در کاخ گلستان ایجاد کرد که به نام عکسخانه همایونی معروف بود. موضوعات عکاسی دربار بیشتر زنان حرمسرا و پرتره های درباری را در بر می گرفت.
عکاسی پس از چندی از دربار ناصری خارج و توسط خارجی هایی که در هیات نظامی یا دیپلماسی به ایران آمده بودند رواج و گسترش یافت. این عکاسان بیشتر عکس های مستند و بومی نگاری و تاریخی را دنبال می کردند. البته به مرور زمان و بر حسب مقتضیات زمانه، به موضوعات و ژانر های عکاسی در ایران اضافه شد. پس از چندی نیز فارغ التحصیالن رشته عکاسی دارالفنون و همچنین از فرنگ برگشتگان رشته عکاسی ، جایگاه ویژه ای در میان عکاسان برای خود ایجاد نمودند .
واژگان کلیدی : عکاسی ، محمد شاه قاجار ، ناصر الدین شاه قاجار ، مشروطیت ، لوئی داگر
مقدمه
در این مقاله قصد دارم به برسی و طبقه بندی عکاسان ایرانی و غیر ایرانی که عکاسی را در این کشور و سرزمین رواج داده اند
بپردازم و همچنین عملکرد و رویکرد آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهم. شایان ذکر است که تاریخچه عکاسی در ایران توسط پنج
گروه در این مقاله مورد برسی و نقد قرار می گیرد.
برای مطالعه متن کامل مقاله اینجـــــــا کلیک کنید.
