عکاسی هنر چگونه دیدن است و انسان عکاس ابتدا بایستی از نوعیّت خود تعریفی بسزا داشته باشد و پس از آن با ابزاری چون دوربین عکاسی به تفریح و تفنن و کار و سعی و تلاش بپردازد.
هنر عکاسی اگر از انسان در مسیر رشد و تعالی و تکامل «آدم» نسازد، پیمایش این سیر و سعی، کاملا! بی‌هوده است.
مهران چراغچی بازار یک عکاس آذری است که در شهر تبریز، نامی آشنا برای دیگر عکاسان آذری است و در حرکتی ارزشمند، نشانه‌ای از آن آدمیت را به رخ هر آدمی‌زاده‌ای کشید.
این عکاس با انتشار پستی در شبکه اجتماعی با اعتمادبنفس و شجاعانه نسبت به یک محاسبه نابجا و حرکت ناصواب در گذشته از مخاطب خود «کیارنگ علایی» این عکاس خوش‌قلب، مسئولیت‌پذیر، آبرومند و جدّی وهمچنین ساعی و پرتلاش در حوزه تالیف وترجمه به گواهی «بانک تالیفات عکاسی ایران» عذرخواهی کرد.
حرکتی که شرایط جامعه امروز کشور بسیار مجروح از آن و مستعد جریح‌تر شدن آن است و البته در جامعه عکاسی نیز کم نیستند خطاهایی که به جرح اعتبار، خبط محاسبه و انجام خطا منتهی شده باشند و هیچ عذری پس از آن طلبیده نشد و خاطیان هنوز با عناوین: پیشکسوت، سیاست‌گذار، دبیر، داور، استاد، عکاس، کارشناس، منتقد، مدیر و مسئول به موضع بی‌اخلاق خود مصّر و پایبندند و «گذر زمان» را تا لحظه‌ی پایان و سوتِ داورِ عمر و فرصتِ ناممکنِ طلب حلالیت، درک نمی‌کنند.
مدیریت و همکاران دفتر رسانه پایگاه عکس چیلیک در رصد شرایط کشوری عکاسی، بسیار مجروح از این قضاوت‌ها بوده و هست؛ و بجا می‌داند این حرکت شایسته و زیبا از شخص مهران چراغچی بازار را -هر چند با تاخیر- ستوده و برای جامعه عکاسی ایران، نمادی از یک آغاز مبارک تلقی کند.
مهران قصه‌ی ما پایان متن خود را اینگونه به سرانجامی عالی رسانده: «زمان می‌گذرد! انسانیت و عکس هایمان باقی خواهند ماند» و کیارنگ داستان ما پیش‌تر نوشته بود: مشکل جایی است که ما اشتباه مان را قبول نکنیم!(+) این عبارات عمیق، نیازمند تامل بسیار است و چه بسا! شخصیت عکاس را همین تعابیر و اعتذارها بتواند به سمت و سوی تعالی هنر رهنمون کند.
امید که این تولد، آغازگر تلنگری باشد بر تقویت سلامت روابط عکاسان و در ادامه این شروع، شاهد شجاعت‌ها، دلجویی‌ها و سلام‌های دیگر باشیم که فقیر این سلام‌ها هستیم و نیازمند تکرارشان که عمر آدم، کوتاه است و دوام و عمق و حلاوت این سلام‌ها، عمیق و پایدار و اثربخش.
برای مهران چراغچی بازار و کیارنگ علایی آرزوی سلامت و سعادت و رضایت داریم که حال ناخوش این روزهای جامعه عکاسی ایران را با این سلام‌شان خوش کردند.
——————————————————————————————————————-
یک عذرخواهی از آقای کیارنگ علایی و یک پیام برای جامعه عکاسی ایران
در این هجده سال فعالیت حرفه اى عکاسى، همیشه کسانى بودند که به هر دلیلی درباره دیگر عکاسانِ دور یا نزدیک حرف و حدیث هایی به میان می آوردند و باعث ایجاد کدورت خاطر و ذهنیت منفى می شدند تا به خیال خودشان از آب گل آلود، ماهى بگیرند.
متاسفانه! من هم تحت تاثیر مطالب خلاف واقع افرادی در داخل و خارج از کشور درباره فعالیت‌های عکاسی، علمى و دانشگاهى کیارنگ علایی، مدتى طولانى در فیسبوک و اینستاگرام متن‌هایی منتشر کردم که گذر زمان، تعقل و تحقیق شخصى خودم درباره واقعیت اتفاقات و ماهیت ذهنی افراد، مرا به کذب بودن، توهین‌آمیز بودن و افترا بودن آن مطالب منتشره آگاه ساخت.
در هفته های اخیر نیز به واسطه صحبت مستقیم با کیارنگ علایی، مانند هر زمان دیگرى با کلام منطقی و دقیق خود در این‌باره، باعث شرمندگی ام شد.
اکنون وظیفه اخلاقى، انسانی و قلبی خود می‌دانم تا با این متن از “کیارنگ علایی” عزیز به دلیل توهین ها و افتراهایى که به او زده‌ام عذرخواهی کنم و از تک تک اعضای جامعه عکاسی ایران خواستارم تا پیش از هر گونه قضاوت عجولانه ای درباره هر انسان، پرسش های ذهنی خود را با طرف مقابل و بدون هیچ واسطه‌ای طرح کنید تا به نتایجی عالی دست یابید.
زمان می گذرد! انسانیت و عکس هایمان باقی خواهند ماند.
مهران چراغچى بازار
@kiarang_alaei
https://chiilick.com/?p=269485
