نمایشگاه عکس های امیرحسین شایگان با عنوان «نامرئی ها» از روز جمعه ۴ اَمرداد در گالری والی برگزار می شود.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک در این نمایشگاه عکس شایگان تعداد ۱۹ قطعه عکس سیاه سفید در اندازه های: ۱۰۰ در ۱۵۰سانتی متر، ۳۰ در ۴۰س.م و ۲۰ در ۳۰ س.م چاپ شده بر سطح کاغذ فاین آرت را در معرض دید و تماشای مخاطبین نمایشگاه خود قرار می دهد.
در استیتمنت این نمایشگاه آمده است: ستارگان طبیعت، فلسفه‌ی زیسته‌‌ی عکاس است.
امیرحسین شایگان، بیشتر از ماکروگراف بودن، شیفته طبیعتی‌ست که شاعرانگی را دوست دارد. ثبت روح خاطرات، که در وی با زندگی در طبیعت نه به معنای بودن در آن، بلکه با آمیختگی در آن، برای یافتن چیزی که قابل رویت نیست، شکل گرفته است. این گذر معنوی از وی یک صنعت‌گر ِ شیفته‌ی طبیعت ساخته است.
وام‌دار پدر است؛ شاید برای کودکی بازیگوش، آمیختگی با طبیعت کشف ناشناخته های اندکی داشته باشد: دویدن، طی طریق کردن گسترده و زیر پاگذاشتن وسعت خاک در مقیاسی وسیع را بخواهد. اما پدر او را به سمت ناشناخته‌ها در مقیاس کوچک خودش رهسپار می‌کند.
اولین درس آمیختگی با طبیعت: یافتن روح طبیعت و به دیگر کلام روح زندگی که با گذر زمان و حتی مرگ از میان نمی‌رود.
امیرحسین شایگان، اولین پله را طی می‌کند و دوربین ابزاری می‌شود برای ثبت آن.
یافتن روح طبیعت وی را به این باور می‌رساند که در جزئی‌ترین ارکان طبیعت، کل هستی موجود است و هر جز تکرار کلیتی‌ست که با چشم قابل رویت نیست؛ جز با کل تعریف می‌شود و کل خود تکرار جز است که درون خود تمامی کل را دارد. حلقه‌ی فالکنر پیچیده‌تر می‌شود، و ما از انتها به ابتدا می‌رویم و دوباره باز می‌گردیم.
در ساده‌ترین شکل آن به گفته ی عکاس: “هر آن‌چه در طبیعت قابل دیدن است، الگویی در ریزترین شکل ممکن دارد که ما از آن بی‌خبریم.»
آن‌چه این مجموعه را شایان توجه می‌سازد، انتخاب سوژه‌هایی است که به طور طبیعی مرده و بی‌روح هستند. وی یادآوری می‌کند که دلیل این کار احترام وی به طبیعت بوده است. اما رد پای آن‌چه او را به این کار رهنمود کرده است، به‌طور کامل مشهود است؛ یافتن روح زندگی که حتا بعد از مرگ هم جریان دارد.
امیرحسین شایگان متولد آبان ۱۳۵۹ در تهران و دانش آموخته مقطع کارشناسی مهندسی کشاورزی است.
شایگان خود را برای مخاطب آثارش اینگونه معرفی می کند که: « … تا ۱۲ سالگی ساکن کرمان بودم و دوران دبستان را در شهر ستارگان این شهر سپری کردم. دبیرستان را در تهران در رشته علوم تجربی تحصیل کردم. برای دانشگاه رشته کشاورزی را انتخاب و بیشتر به طراحی منظر مشغول بودم. اما علاقه مندی به هنر در کودکی شکل گرفت در آن سن به دلیل سفر های متعدد در طبیعت به واسطه شغل پدر که مهندس کشاورزی و فعال محیط زیست بود، به طبیعت علاقه مند شدم. تماشای ستارگان در شب های کویری کرمان به همراه پدرم نیز برایم بسیار الهام بخش بود. از همان ابتدا به هنر و ارتباط آن با طبیعت علاقه پیدا کردم . این اشتیاق به هنر به ویژه عکاسی باعث شد، در ۱۲ سالگی نخستین دوربین عکاسی ام را که یک دستگاه زنیت ۱۲۲ بود، هدیه گرفتم.
پدرم به من آموخت زمین نه تنها چیزهایی که ما برای زنده ماندن لازم داریم فراهم می کند بلکه الهام بخش ادراکات و احساسات ما از هستی و هنر هم هست. طولی نکشید که متوجه شدم در عمق طبیعت راز های زیبایی هست که با چشم قابل دیدن نیستند و هارمونی خارق العاده ای دارند. این بود که به عکاسی ماکرو روی آوردم تا زیبایی طبیعت را از دل آن به رسانه ای قابل رویت ببرم. من تلاش کردم آن را مستقیم از طبیعت بگیرم و به رسانه عکس منتقل کنم بدون اینکه به ماهیت آن لطمه بزنم در عین حال زوایی از آن را نشان دهم که با چشم دیده نمی شود و برای تحقیقات علمی هم نیست . این کار را از طریق ابزار های جدید و نگاهی متفاوت از نگاه علمی، به همراه برادرم نیما شایگان که هنر مند و پژوهنده علمی است شروع کردم. از سه سال پیش به تشویق یکی از دوستان هنرمندم به نام کیوان صابر هنرمند ساکن فرانسه، تصمیم گرفتم ایده ام را به صورت حرفه ای پیگیری کنم…
نمایشگاه عکس امیرحسین شایگان با عنوان «نامرئی ها» ساعت ۱۶ روز جمعه ۴ اَمرداد در گالری والی در تهران گشایش یافته و تا ساعت ۲۰ ادامه خواهد داشت. علاقمندان می توانند تا پایان روز ۱۵ اَمرداد همه روزه به جز شنبه ها از ساعت ۱۲ تا ۲۰ از عکس های به نمایش گذاشته شده دیدن کنند. این نگارخانه روزهای شنبه تعطیل است.
گالری والی در تهران، میدان ونک، خیابان خدامی، شماره ۷۲ واقع شده است.
خبر: شایان شعبان
منبع: پایگاه عکس چیلیک
