نمایشگاه مفهومی «خانه» از نگاه هشت هنرمند در «فضای تالار»

آثار هنری و مفهومی هشت تن از هنرمندان در کنار هم در نگارخانه «فضای تالار» در حال نمایش است.
به گزارش «پایگاه عکس چیلیک» در این نمایشگاه که از روز جمعه  ۱۴ آبان ماه گشایش یافته است آثار هنرمندانی چون: مریم اشرافی، نازگل انصاری نیا، امین شجاعی، نسترن عیسی زاده، جاسم غضبان‌پور، باربد گلشیری، معصومه مظفری و ماندانا مقدم به نمایش گذاشته شده است.
در بروشور نمایشگاه قطعه « شعر و واقعیت » اثر روبرتو خوارز آرژانتینی آمده:
یک خانه نمی تواند خانه ای دیگر را بزداید/ اما می تواند آن را در تنگنا بگذارد/ زیرا خانه ها نیز جایی را اشغال می کنند/ در بُعدی دیگر که بیش از خانه است.
خانه هایی هستند تک آوا، خانه های دیگر با آواهایی بسیار/ و حتی خانه هایی بی آوا، اما هر خانه ای تنهاست، تنهاتر از آنچه در بر دارد.
هر چند هر خانه ای/ سرانجام به هر خانه‌ی دیگری می آمیزد. هر چند هر خانه ای/ بازی ناممکنی است، زیرا هیچ چیز، در هیچ چیز نمی گنجد.

در متن قاب نخست نمایشگاه مفهومی «اما هر خانه ای تنهاست» به عنوان استیتمنت نمایشگاه آمده است:
کارنمای گروهی «اما هر خانه ای تنها است» مجموعه ای از آثار هنرمندان مختلف را با محوریت مفهوم «خانه» کنار هم می آورد. ایده‌ی اصلی این مجموعه از قطعه ای با عنوان «شعر و واقعیت» به قلم روبرتو خوارز، شاعر آرژانتینی گرفته شده است که در آن شاعر اعلام می کند که هر فضایی (و بالتبع آن در اینجا، هر خانه ای) ورای خود می رود. این فراروی با توجه به آنچه در دهه های گذشته در درون مرزهای ملّی و مابین مرزهای جغرافیای ما رخ داده است. «خانه‌ها» را بیش از پیش گسسته تر و تنهاتر کرده است. با آواره شده میلیون ها سوری، لیبیایی، ایرانی، عراقی، مصری و افغانستانی در دهه های اخیر و پس از آنچه جنگها بر سر کشورهای این منطقه آورد«خانه» دلالت های رومانتیک خود از قبیل سرپناه، مامن و مهم تر از همه، «حوزه خصوصی» را از دست داده است.
مجموعه‌ی «اما هر خانه ای تنها است» بر شکاف هایی تاکید دارد که بر رخ، تن، تاریخ و بدنه‌ی خانه های‌مان نشسته است؛ شکافهایی که «تصویر خانه آرمانی» از بیخ و بن بحرانی می کند و ما را به تامل دوباره بر آنچه اکنون «خانه» می نامیم دعوت می کند.
به زعم «خوارز» هیچ چیز در هیچ چیز نمی گنجد.
این کارنما به تبعیت از این گزاره، گواه و شاهدی است بر اینکه تلاش برای گنجاندن خانه در یک قالب واحد، کلی و یک دست، پیشاپیش تلاشی شکست خورده است. این کارنمای گروهی با اذعان به این نکته، تن به مخاطره ی تامل دوباره درباره‌ «خانه» می سپارد.

جاسم غضبانپور نیز با ۵ قطعه عکس از منطقه خرمشهر در این نمایشگاه حضور یافته و در توضیح اثر نوشته است: اینجا خانه من است. بعد از اتمام جنگ، آرام آرام به خرمشهر برگشتیم. هیچ کس نمی تواند خانه اش را پیدا کند. تنها راه شناسایی محل خانه های مان موزاییک کف اتاق ها و حیاط ها بود.
نمایشگاه آثار تجسمی_مفهومی «خانه» تا پایان روز ۱۱ آذر ماه همه روزه به جز روزهای شنبه و یکشنبه از ساعت ۱۵ تا ۲۰ پذیرای حضور دیدارکنندگان از عکس و دیگر آثار نمایشگاه است.
طراحی پوستر نمایشگاه کارنمای تالار بر عهده‌ی اشکان فروتن بوده است.
فضای تالار در تهران، خیابان انقلاب، خیابان دانشگاه، شماره ۱۰۵ واقع شده است.