هنرمند عکاس ایرانی « عباس عطار » در سن ۷۴ سالگی درگذشت
عباس عطار عکاس سرشناس ایرانی دانش‌آموخته رشته مطبوعات و ارتباطات در انگلستان است که در طی سالها با دید خاص و اطلاعات ذهنی خود در موقعیت های متمایزی حضور پیداکرد و به عکاسی پرداخت بدرود حیات گفت.
او که متولد سال ۱۳۲۳ شمسی در شهرستان خاش بود و در سن ده سالگی -سال ۱۹۵۲- به همراه خانواده‌اش، از کشورش ایران مهاجرت کرد.
در عکسی خانوادگی که توسط بدرقه کنندگان خانواده عطار از او و به پدر، مادر و سه برادرش از آن‌ها گرفته‌شده است عباس عطار که ده ساله است دوربین عکاسی برگردن آویخته است. چهار سال بعد اولین عکس‌هایش را در سن ۱۴ سالگی در استقلال الجزایر گرفت. ۲۶ ساله بود که عکس‌هایش در مجلات جهان به چاپ رسید؛ عکس‌هایی با قالب سیاسی و اجتماعی. از جنگ‌ها و انقلاب «بیافرا» در آفریقا تا بنگلادش و ویتنام و خاورمیانه و شیلی و آفریقای جنوبی، همراه با روایتی از آپارتاید.
بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ «عباس» از پشت دوربین عکاسی‌اش به انقلاب اسلامی ایران نگریست و لحظات به‌یادماندنی ایرانی‌ها را روی کاغذهای عکاسی ماندگار کرد و همان‌طور که خودش می‌گوید، برای تاریخ عکس گرفت.
در سال۱۹۶۱ پس از آنکه عکس‌هایش جهانی شد، به آژانس عکس «مگنوم» پیوست. تاریخ تأسیس «مگنوم» به سال۱۹۴۷ بازمی‌گشت؛ آژانسی که توسط عکاس مشهور فرانسوی «هنری کارتیه برسون» به همراه «رابرت کاپا» و تعدادی از عکاسان جنگ تشکیل شد که برای ثبت وقایع مختلف سیاسی و اجتماعی دنیا دور یکدیگر جمع شده بودند؛ زمانی که عباس عطار، ۳سال بیشتر نداشت.
سالها بعد یعنی در ۵۴سالگی، (از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱) رئیس دوره‌ای آژانس عکس «مگنوم» شد.
یک سال پیش از آنکه او رئیس دوره‌ای آژانس شود، بعد از ۱۷سال دوری از سرزمینش به ایران بازگشت. دستاورد این سفر، کتابی شد به نام «روزشمار ایران ۲۰۰۲–۱۹۷۱» که علاوه بر عکس‌ها، شامل یادداشت‌های روزانه عباس نیز هست و این یادداشت‌های روزانه در ایام سفر کمک می‌کند تا زیبایی‌شناسی شخصی عکس‌هایش برای بیننده شناسانده و معنی شود.
او از سال۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ میلادی به منطقه مکزیک سفر کرد و در طول مدت زمان اقامت خود در آنجا به شکلی متمرکز به عکاسی پرداخت.
۱۱عنوان کتابی که تاکنون از او به چاپ رسیده، تنها بخشی از فعالیت‌های سی‌و شش‌ساله او را شامل می‌شود.
آنچه معرف این شخصیت جدی و متمرکز در عرصه عکاسی بین المللی بوده با یک جستجوی ساده در شبکه جهانی اینترنت اینچنین معرفی می شود: در پس چهره جدی عباس عطار – که گاهی خشک و بداخلاق به نظر می‌رسید– طنزی شرقی نهفته است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
