حامد بهداد معتقد است: عکس‌بازی‌هایم از یک حرکت بی‌هدف شکل گرفته است و سوژه‌هایش در این عکس‌ها آدم‌ها و فرم‌هایی هستند که خودم را در موقعیت آنها فرض کرده‌ام.
به گزارش خبرنگار هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در نشست خبری که صبح امروز ـ ۲۴ دی ماه ـ در گالری «شیرین» انجمن خوشنویسان ایران برپا شده بود، آروند دشت‌آرای مدیر و کارگردان هنری گروه «قرمز» درباره‌ی برپایی نمایشگاه «عکس‌بازی‌های حامد بهداد» دراین مجموعه گفت: از دو ماه پیش برنامه‌های برگزاری این نمایشگاه با ایده‌ای از سوی حامد بهداد شکل گرفت و در مدت کوتاهی موفق شدیم به نتیجه‌ی فعلی که نمایش بیش از ۳۶ عکس است، برسیم.
او با اشاره به ویژگی عکس‌های بهداد برای این نمایشگاه توضیح داد: کسانی که حامد بهداد در سینما از آنها عکاسی کرده بود، عموما افرادی بودند که در رسانه‌ها کمتر دیده می‌شوند؛ مثلا صدا‌بردارها، تهیه‌کنندگان، فیلمبردار‌ها و غیره با شناخت حامد از شخصیت آنها در این عکس‌ها دیده می‌شدند و از سوی دیگر فضاسازی بصری این عکس‌ها اهمیت ویژه‌ای داشت که نشان از بازیگر‌بودن حامد بهداد و بازیگوشی‌های هنرمندانه او برای بیان دغدغه‌هایش از زاویه‌ای متفاوت می‌دهد.
در ادامه‌ی این نشست حامد بهداد درباره‌ی چگونگی عکاسی‌هایش و شروع این کار گفت: خاستگاه این حرکت کاملا بی‌هدف بود و از قبل برای آن نقشه نکشیده بودم، بلکه هدفم یادگیری سینما بود.
او ادامه داد: من تنها یک بازیگر نیستم بلکه سینماگری محسوب می‌شوم که هرچه بیشتر از این صنعت و هنر بدانم بهتر کار می‌کنم. برای این مساله هم قبل از هرچیز باید با لنزها کار کرده باشم و آنها را بشناسم و قبل از فیلم‌ساختن به عنوان یک بازیگر خوب جا بیفتم.
بهداد تصریح کرد: عکاسی‌های من برای عکاسی نبود بلکه عکاسی کردم تا سینما را یاد بگیرم و خیلی غریزی و نهادینه کار خود را شروع کردم، زیرا سینما از منظر من دوربین است و اگر این واسطه از سینما حذف شود دیگر سینمایی وجود ندارد.
این بازیگر سینما و تئاتر در ادامه به کمک‌های دوستش علیرضا ثانی‌فر اشاره کرد و گفت: او عکاسی می‌کرد و من می‌دیدم و یاد می‌گرفتم، البته ناخودآگاه کادرها را به خوبی می‌شناختم ولی با رموز عکاسی آشنا نبودم که علیرضا در یک روز تمام این تکنیک‌ها را به من آموخت و نتیجه‌ی کار عالی بود.
بهداد که در تمام این تجربه‌ها از دوربین آنالوگ بهره گرفته است اضافه کرد: اصولا نگاتیو عکاسی می‌کنم، زیرا سینما برای من نگاتیو است و پروسه‌ای دارد که هنرمند بعد از فشار دادن شاتر دیگر امکان دخل‌تصرف در آن را ندارد و تا زمانی که عکس چاپ نشود ماحصل آن معلوم نیست. هرچند که کتمان نمی‌کنم که دوربین دیجیتال سرعت هنرمند را بالا می‌برد.
او خاطرنشان کرد: از همان زمان کار را شروع کردم و آهسته‌آهسته در سینما عکاسی کردم و به‌خصوص دراین تجربه‌ها از کارکردن با لنز تله لذت بردم. در حالی که به همان اندازه لنز واید را درک نمی‌کردم، اما به‌مرور ذهنم در عکاسی تقویت شد.
او ادامه داد: عکاسی را برای این دوست دارم تا بازیگر بهتری باشم و این تجربه‌ها قطعا تاثیر زیادی بر کارم گذاشته است و اگر کسی در هنر بازیگری موفق نمی‌شود به این علت است که ابزار واسطه‌ی این هنر را مثل عکاسی نشناخته است.
بهداد گفت: از یک جایی به بعد فهمیدم که عکس‌هایم خوب است. به‌خصوص که در این عکاس‌ها به عنوان یک بازیگر از همکارانم عکس گرفته بودم و در قیاس با سایر عکاسان تا حدودی بیشتری به دنیای خصوصی آنها وارد شده بودم.
او که این عکس‌ها را طی ۶ سال جمع‌آوری کرده است، در ابتدا ۱۰۰ فریم را برای نمایشگاه خود انتخاب کرده بود. ولی به دلیل محدودیت فضا‌ی گالری‌ها تنها ۳۶ یا کمی بیشتر از عکس‌هایش را به نمایش می‌گذارد.
بهداد گفت: در عکاسی ادعایی ندارم و همان‌قدر مدعی عکاسی هستم که برای بازیگری و سینماگری‌ام به کار بیاید.
او اضافه کرد: من در تمام این سال‌ها با دوربین مردم عکاسی کرده‌ام و تمام این عکس‌ها را با دوربین دیگران که آنالوگ بودند می‌گرفتم.
بهداد درباره‌ی سوژه‌هایش در این عکس‌ها هم بیان کرد: همیشه مهم‌ترین سوژه‌ام آدم است. چون شغلم ترجمه‌ی همین آدم‌هاست و در عکس‌هایم سراغ احساسی از صورت آدم‌ها و قرار گرفتن فرم آنها می‌رفتم که می‌خواستم خودم را در آن موقعیت فرض کنم.
او معتقد است: بازیگران برایش موجوداتی جذاب هستند. به‌طوری که خودش وقتی دبیرستانی بود عکس همین بازیگران را از ایرانی، آمریکایی و حتی هندی جمع‌آوری می‌کرد و تمام آنها امروز برای او تبدیل به یک تفریح جدی‌تر شده است.
بهداد خاطرنشان کرد: همیشه دوست دارم سوژه‌هایم را بشناسم و در عکس‌های کلوزاپ این خاصیت برای من بیشتر می‌شود. به همین دلیل در لنز واید به آن حس نمی‌رسم. زیرا در این لنز آدم‌ها تبدیل به یک شیء می‌شوند و در بافت بزرگتری قرار می‌گیرند.
این بازیگر توضیح داد: سوژه‌های این عکس‌ها دوستان صمیمی من هستند که من اجازه پیدا کردم در تجربه‌های خود عکس‌هایی را از آنها بگیرم که کمی متفاوت است و من به میزانسن وارد شدم که کمی خصوصی‌تر است.
در این مجموعه می‌توان عکس‌های بهداد را از فیلم‌های «چای تلخ»، «روز سوم»، «آدم»، «شبانه‌روز» و … دید.
او در ادامه با اشاره به ایده اولیه‌ی خود برای برپایی این نمایشگاه و فروش آثارش گفت: ابتدا فکر می‌کردم عکس‌هایم را چاپ کنم و بفروشم. ولی بعدا در ارتباط با دوستانم و همکارانم در شرکت «قرمز» متوجه شدم که این نگاه کمی کاسبکارانه است به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا عواید حاصل از این نمایشگاه را برای حمایت از هنرمندانی به‌کار بگیریم که ایده‌های خوبی دارند. اما پول کافی برای اجرای این ایده‌ها در اختیارشان نیست.
دشت‌آرای نیز در این رابطه توضیح داد: گروه «قرمز» حول محور ایده داشتن و خلاق بودن کار می‌کنند و این صندوق به‌نوعی اولین گام ما برای حمایت از همین ایده‌هاست.
او ادامه داد: ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که اسپانسر شدن در حوزه‌های فرهنگی هنوز خیلی رواج نیافته است و این حرکت شاید شروعی برای حمایت خود ما از این هنرمندان باشد.
مدیر هنری گروه «قرمز» درباره قیمت‌گذاری این آثار نیز گفت: این تیم مجموعه‌ای از کارشناسان هنرهای تجسمی و افرادی است که در حوزه‌ی بازاریابی فعالیت می‌کنند و با مشورت‌های مختلف حداقل قیمت را برای تمامی عکس‌ها به‌طور یکسان در نظر گرفتیم که به زعم بسیاری از کارشناسان با توجه به امضای بهداد در عکس‌ها رقم پایینی است.
بهداد نیز درباره‌ی این قیمت‌گذاری و ایده‌ها خود گفت: در ابتدا دوست داشتم تمامی عکس‌ها را در یک برنامه‌ی نمایشی به حراج بگذارم و پایه قیمت‌ها را خودم تعیین کنم. دریک ایده دیگر نیز دوست داشتم این عکس‌ها را با حضور تمام هنرمندان آنها به بازی بگیرم و خودم عکس‌ها را بازی کنم که البته هیچ‌کدام از این ایده‌ها عملی نشد.
او اضافه کرد: باتوجه به شناختی که از جایگاه عکاسی و سینما داشتم، ترجیح می‌دادم که نمایشگاهی در بالای شهر نداشته باشم و قیمت‌ها را برای استفاده عموم مردم پایین بگذارم و نتیجه‌ی آن چیزی شد که امروز شاهد آن خواهید بود.
گفتنی است این نمایشگاه با عنوان «عکس‌بازی‌های حامد بهداد» روز جمعه ۲۷ دی‌ماه در گالری شیرین افتتاح می‌شود.
