نمایشگاهی از آثار عکاسی اسحاق آقایی با عنوان «چیزی شبیه زندگی» و موضوع زندگی عشایر عصر جمعه ۲۸ اردی بهشت ماه جاری در خانه هنرمندان ایران گشایش می یابد.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک در این نمایشگاه عکس که با عنوان «چیزی شبیه زندگی» برگزار می شود نماهایی مستند از زندگی عشایر بویراحمدی و قشقایی منطقه کهگیلویه و بویراحمد در قالب ۲۵ قطعه عکس رنگی در اندازه ۵۰ در ۷۰ سانتیمتر و ۸۰ در ۱۲۰ سانتیمتر به نمایش گذاشته می شود.
در بخشی از قاب نخست این نمایشگاه عکس به قلم عکاس آمده است:
کهگیلویه و بویراحمد بخشی از زاگرس مرکزی است که به دلیل داشتن دو نوع آب‌وهوای متفاوت در کنار هم، یکی از زیستگاه‌های عشایر در طول تاریخ بوده است. بهارها و پاییزها که به نیمه می‌رسند، کوچ عشایر استان آغاز می‌شود و از قشلاق به ییلاق و از ییلاق به قشلاق می‌روند و این حرکت جمعی هرساله ادامه دارد.
اسحاق آقایی متولد شهریورماه سال ۱۳۵۵ و متولد و ساکن شهر یاسوج است که عکاسی را از سالهای دهه هفتاد تجربه و آغاز کرده و تمرکز نگاه ایشان بر روی موضوع عشایر و زندگی ایشان بوده است. نمایشگاه عکس «چیزی شبیه زندگی» به همت موسسه رادنو اندیش و حوزه هنری استان کهگیلویه و بویراحمد برگزار می شود.
نمایشگاه عکس اسحاق آقایی ساعت ۱۷ روز جمعه ۲۸ اردی بهشت ماه در نگارخانه بهار گشایش یافته و تا ساعت ۲۰ ادامه خواهد داشت. سایر علاقمندان می توانند تا پایان روز پنجشنبه ۲خرداد ماه سال جاری همه روزه از ساعت ۱۴ تا ۱۹ از این نمایشگاه عکس دیدن کنند.
نگارخانه بهار در تهران، خیابان طالقانی، خیابان شهیدموسوی، بوستان هنرمندان، خانه هنرمندان ایران واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۲ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
نمایشگاه “چیزی شبیه زندگی” روایت مستند اسحاق آقایی از کوچ نشینان عشایر بویر احمدی و قشقایی در طی چندین سال می باشد. در مجموعه ارائه شده در این نمایشگاه تلاش شده بود تا زندگی، فرهنگ، آیین ها و سنت های این قوم را با همه زیباییها و سختی های آن به نمایش بگذارد. نگاه متفاوت و گاه جسورانه آقایی در بعضی از قاب ها قابل تحسین بود، زاویه دید، گاه متفاوت، کشف موضوع خوب و ترکیب بندی مناسب، قصه عکس را دلنشین تر و گیراتر روایت می کرد. اما در بعضی قاب ها روایت قصه به گزارشی از یک زندگی منجر شده بود تا روایت مستندی هنرمندانه و جذاب ! مجموعه تم مشخصی نداشت و در قالب یک گزارش مستند از یک زندگی ارائه شده بود. هر چند نمی توان این امر را ضعف تلقی کرد، اما گزینش و انتخاب مجموعه از تفکر و خلاقیت تازه در ارائه، بی بهره بود. طبق گفته عکاس چندین سال بر روی مستند نگاری زندگی عشایر این منطقه زمان صرف شده بود، تلاش و همت و پشتکار عکاس در عکاسی از یک پروژه با انگیزه و هدف مشخص بدون حمایت از ارگان های دولتی و خصوصی قابل احترام و ستودنی است. اما نکته ای که جلب توجه می کند، عدم احساس این دوره زمانی و تغییرات ، در عکس ها می باشد.
که باز هم شاید این نکته ناشی از گزینش نه چندان موفق عکس ها باشد.
عکاس بعد از حدود یک دهه از آخرین عکاسی که از این مجموعه انجام داده است، موفق شده است مجوعه خود را در خانه هنرمندان ارائه دهد، در خانه ای که متعلق به او و همه هنرمندان می باشد، بخاط ارائه تلاش ها و هنر عکاسانه اش، نه تنها حمایت نشده است بلکه با پرداخت هزینه ای گزاف، امتیاز ارائه گرفته است. خانه هنرمندان و انجمن عکاسان کلاهش را برای این رو سیاهی ها بالاتر بگذارد…
امید آنکه روزی تلاش صادقانه عکاسانی این چنین و کار و مجموعه هایشان بیشتر دیده و قدر دیده شود و حمایتی در خور تلاششان نصیب شان شود.
عکسهای جناب اسحاق آقایی در نمایشگاه انفرادیش با عنوان ” چیزی شبیه به زندگی ” ، که در طی یک دوره زمانی نسبتا طولانی از نحوه زندگی عشایر گرفته شده بود، تلاشی قابل تحسین در جهت نشان دادن سختی و نوع زندگی این قشر از جامعه را داشت. در انتخاب عکسها تلاش شده بود که یک دید همه جانبه ای نسبت به نحوه زندگی عشایر نشان داده شود.پرتره هایی از چهره های شکسته ،آفتاب سوخته و زحمتکش ، دستان ترک خورده و سرمازده ، تا مراسم عروسی و نحوه کوچ آنها.
گرچه در یکی از آثار نشانی از عشایر بودن دیده نمی شد اما ترکیب بندی خوب آنرا نمی شود نادیده گرفت.در میان عکسهای نمایشگاه، آثاری بسیار قوی و بعضی با قدرت کمتر دیده میشد که در مجموع میتوان گفت ” چیزی شبیه به زندگی ” نمایشگاهی موفق میباشد که عکسهای آن نشان دهنده نوع زیست بخشی از اقوام ایرانی است که برای آیندگان باید ماندگار شود.
از جناب آقایی سپاسگزارم که با اخلاق بسیار پسندیده خود، به تمام سوالات ما در کمال تواضع و حوصله پاسخ دادند.