نمایشگاهی گروهی از آثار هفت عکاس حرفه ای ایرانی با عنوان « هفت گذر » از روز جمعه ۲۵ تیر ماه جاری در نگارخانه تم در تهران گشایش می یابد.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک در این نمایشگاه تعداد ۵۳ قطعه عکس رنگی و سیاه سفید با ارایه ایه درغالب ۲۴ در ۳۰ سانتیمتر و اندازه های گوناگون با نگاه هایی مستقل با رویکرد بر مضامین مستند و آرت فتوگرافی از عکاسان به مناسبت افتتاح گالری تم و محیط این نگارخانه به نمایش گذاشته می شود.
در این نمایشگاه آثار عکاسانی چون: کورش ادیم ، مهرداد افسری ، نادر داودی ، ابراهیم صافی ، کیارنگ علایی ، ساعد نیک ذات و مهدی وثوق نیا به نمایش درمی آید.
مدیریت گالری تم بر عهده علی قلمسیاه است و آرش کریمی مسئولیت نمایشگاه گردانی نخستین نمایشگاه عکس این مجموعه را برعهده دارد.
نمایشگاه گروهی عکس هفت گذر ساعت ۱۶ روز جمعه ۲۵ تیر ماه در نگارخانه تم گشایش یافته و تا ساعت ۲۰ ادامه خواهد داشت .
علاقمندان می توانند تا پایان روز پنجشنبه هفتم مرداد ماه سال جاری همه روزه به جز پنجشنبه ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ از عکس های ارایه شده در این نمایشگاه در گالری تم دیدن کنند.
نگارخانه تم در تهران ، خیابان کریمخان زند ، ابتدای خیابان استادنجات الهی شمالی (ویلای شمالی) ، کوچه زبرجد ، شماره ۱۰ واقع شده است .
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۵ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
نمایشگاه آثار عکاسان معروف و حرفه ای میتواند برای هنرجوهای علاقه مندی مثل من، نقش کلاس درس را ایفا کند. هر چند این احتمال نیز وجود دارد،که به خاطر همین تجربه و مهارت،خوانش آثار این بزرگواران برای کم تجربه هایی مثل من مشکل باشد. به نظرم این نمایشگاه بیشتر به دسته ی دوم نزدیک بود.
من با وجود تامل بسیارتنها با معدودی از آثار ارتباط برقرار کرده،و از منظر زیبایی شناسی کمی درکشان کردم.
ای کاش توضیحات بیشتری ارائه میشد، یا مثلا یکی از عکاسان در گالری حضور میداشت. که هر دوی اینها به نظرم می توانست برای مخاطب راهگشا باشد.
بنام خالق هنر
روز یکشنبه بعد از ظهر ساعت ۵ برای دیدن آثار عکاسی شده توسط هفت نفر از هنر مندان مطرح کشورمون به گالری تازه تاسیس نگارخانه تم رفتم وانتظارم دیدن آثاری برجسته و در خور نام هنرمندان عزیزمان بود؛ اما متاسفانه بنده به عنوان فردی علاقه مند به عکاسی هر چه بیشتر نگاه کردم کمتر یافتم . نه نور خوب ، نه فرم های بدیع و نه از مفاهیم زیبا اثری دیدم و متاسفانه همانند بقیه صنایع و بدایع هنر عکاسی هم در این گالری برای بازدیدکنندگانشان بسیار سطحی کار کرده بودند و کمی سریع و عجولانه پرونده آثار خویش را بسته بودند.
به امید روزگاری که هنرمندان هنر دوستان را آگاهتر تصور کنند و با ارائه کارهایی با ارزشتر به دوستداران خویش ارج نهند .
از لواسان خودم و به سختی رسوندم به این نمایشگاه و روز افتتاحیه از عکس ها دیدن کردم.
عکس های آقای نادر داودی و افسری و نیک ذات عالی و پر از تکنیک و اندیشه بود و عکس های کیارنگ و آقای وثوق نیا در حد نام و تجربه شان نبود ولی به جرات می گویم ضعیف ترین عکس های نمایشگاه آثار آقای ابراهیم صافی بود. نگاهی ضعیف، پرداختی تکراری و موضوعی بی معنا و مبهم که نه آغازی دئارد و نه پایانی هنری. از عکس های آقای ادیم هم اگر خودشان باشند و تفسیر کنند مثل همیشه لذت برده ام. جا داشت بهترین ها با آثارشان تمام مراسم گشایش یک نمایشگاه را به خود اختصاص دهند و بقیه به اجبار این حضور را نپذیرند برای گالری و مخاطب احترام قائل شوند.
این نمایشگاه حاصل کار عکاسانی است که در حوزه هنر عکاسی افرادی نام دار و صاحب نظریه هستند ولی در ارایه آثار در این نمایشگاه وفاداری شان را نسبت به دوره دانشجویی شان نمایش داده اند.
مشقهایی که عکاسی شده اند و از بین این مشقها تعدادی را با کادربندی های مناسبتر و کماکان همراه با تکنیک های رایج در عکاسی همچون کیفیت عمق میدان وضوح انتخاب نموده و حالا به چه دلیل و با چه هدفی در کنار هم به ارایه اقدام کرده اند.
عکاسانی که سوابق موفقی هم دارند و بعضا کارهای موفقی از ایشان دیده شده است ولی در کمال تعجب کیفیت آنچه ارایه کرده اند با آنچه تابحال از ایشان دیده شده قابل محاسبه نیست.
مجموعه عکس های آقای نادر داودی همچون همیشه موفق و در بیان لحظه قطعی و شناخت نور و سایه در عکاسی مستند بهترین ها بوده اند.
مجموعه عکسهایی که به صورت روایی از آقای ابراهیم صافی ارائه شده اند ،(انسانهایی که در پشت توالی درختان پیدا و پنهان) در عین بی هدفی، بی معنایی در حرکت و جابجایی و ثبت و ارایه را تکرار کرده اند و شاید قصد عکاس نیز از بین ده ها و صدها فرین تکرار و تکرار تا این سطح و حد بوده است.
یا مجموعه عکس های مینیمالیستی آقای کیارنگ علایی که در روش دیدن و سبک ارائه، نماد و نشانی چون امامزادگان را در انبوه برف و بیابان و انزوا و خلوت به تصویر درآورده اند. عکس هایی که با روشنایی بیش از اندازه روبروست و سادگی بیش از تعریف شده را تا جایی برده است که وضوح عکس ها مغفول مانده و تمرکز حواس مخاطب نمی داند کدام ابژه مورد نظر بوده است؟
مجموعه عکسهای منطقه پامنار تهران هم تجربه ای دانشجویی است. تجربه ای که هر روز در دانشگاه ها در میان انبوه تولیدات دانشجویان به مراتب موفق تر از این عکس ها را می توانی درشان بیابی. حرکت ابتدایی از یک عکاس در مناطق جنوب تهران که تا پیش از این عکس هایی موفق را از ایشان با نگاه مستند دیده ای و اینک سطح سلیقه بیننده را تا یک ثبت ساده و با القای رنگ ها و گاه با شماره تماس موبایل عفت در عکس با ماسک نوستالژی تنزل داده است…
در این میان درخشش آثار و نگاه آقای ساعد نیک ذات و انسجام موضوعی و ریتم نگاه آقای مهرداد افسری است که در کنار عکس های آقای نادر داودی آبروی نمایشگاه را حفظ کرده است.
همواره سعی کرده ام که با دیدن عکس از عکاسان بنام و حرفه ای و دیدار از نمایشگاههای عکاسی علاوه بر لدت بردن از هنر آنها بر تجربیات خود اضافه کنم.
در دیدار از نمایشگاه عکس هفت گذر با وجود اینکه عکسهای خوبی در میان آنها دیدم که توجهم را جلب کرد ولی انتظار بیشتری از آن عکاسان حرفه ای میرفت و مسلما عکسهای بهتری داشته اند ولی به نمایش درآوردن این عکسها کمی عجیب بود و من نتوانستم با عکسها ارتباط بر قرار کنم.
مثلا عکسهای پامنار که در متن ابتدایی آن نوشته شده بود گذشته و حال ، من چنین چیزی را درک نکردم ، ویا جایی برای عبور، عکسها بسیار سطحی بوده و چنین مفهومی دریافت نمیشد و به همین ترتیب بقیه آثار…
مطلقا منظورم ضعف آثار نیست بلکه نامفهوم بودن ارایه و بیان منظور عکاس با توجه به شرح و توضیحات ابتدای هر مجموعه است.
البته در مجموعه عکس های آقای ادیم تکنیک در عکاسی بسیار مشهود بود و همینطور در مجموعه عکس های مستند آقای داودی، قدرت نگاه عکاس به عنوان یک فعال مطبوعاتی و هنرمند ژورنالیست کاملا آشکار بود.
امیدوارم عکاسان حرفه ای در یه نمایش درآوردن عکسهای خود دقت بیشتری به عمل آورند و با لحاظ کردن موقعیت زمانی و مکانی و مخاطب سنجی برای بینندگان گالری تازه تاسیس و حرفه ای مثل «تم» احترام قائل شوند.