عکاسی هنری آنی و فراگیر است و این را اگر همگان ندانند ولی باور دارند که ساز و کار عکس ساختن، شاید کار همه نباشد ولی پرداختن و مشاهده عکس را همه در حداقل آن به خوبی واقف و عالم اند.
به راستی عکس چگونه هنری است که می تواند هر از گاهی یاد و نام و خاطره روزها و اشخاص را در ذهن متبادر نموده و زنده نگهدارد؟ و چه عالی است که در سرزمین ما با وجود برخی مسئولین اجرایی که شاید حداقل شناخت لازم را نیز نسبت به مقوله هنر متعالی و فاخر نداشته باشند، باز هم مانع از صرف هزینه برای استفاده از این ابزار و به کارگیری عکس و دخالت عکاس در بروز و نمود مناسبات روزشمار و تاریخ نمی شوند.
همکاران واحد اطلاع رسانی " پایگاه عکس چیلیک " تا به امروز با وجود برخی ناملایمات از سوی عده ای معدود از اهالی دست اندرکار عکاسی، سعی در انجام صبوری و مانع از ایجاد غبار مضاعف در جامعه عکاسی داشته اند و برکت این صبر و سکوت را در گذر ایام دریافتند، ولی درخواست و تاکید کاربران، عکاسان و علاقمندان به این رسانه گاهی گروه عامل و دست اندرکار در این رسانه را در برابر درخواستی به حق، چنان به ادای وظیفه و رسالت اطلاع رسانی فرامی خواند که ناگزیر از سرباز زدن از صبر و سکوت هدفمند و امید به آینده شده و ملزم به نمود زشتی ها و بیان تلخی ها می شوند.
" پایگاه عکس چیلیک " در طی روزهای اخیر از طریق بخش های " ارتباط با ما " و ارسال پیام به نشانی الکترونیکی پایگاه با دریافت متعدد پیام ها و مطالبات و درخواست هایی مواجه شده که از حکایتی تاسف برانگیز و ملال آوری در عرصه هنر عکاسی به ویژه عکاسی دفاع مقدس حکایت دارد. حکایتی که فاصله عکاسان را از عنوان خانه شان بیشتر و بیشتر می کند و شرح این حکایت در سایت یکی از عکاسان و نشر آن در وبلاگ های عکاسان، نکته ای ظریف به دنبال دارد و از عشقی وافر از انسان هایی شریف روزگار هشت ساله روایت می کند.
حکایت یک رویداد تاریخی در دل این سرزمین که اهالی اش را از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷ به آن مشغول کرد، حکایتی نیست که بتوان یاد و خاطره آن هشت سال را با اسراف و بی مبالاتی و کارناشناسی و برخی کم لطفی های مستمر در عرصه گرایشات مادی و صورتی به نام فرهنگ، نادیده گرفت و پنهان کرد و به فراموشی سپرد.
حکایت این اتفاق در جامعه ی عکاسان و بی پاسخ گذاشتن و نادیده انگاشتن اذهان در عرصه هنر عکاسی، خساراتی را دامن گیر فرهنگ می کند که نه تنها دشمن مغرض را که دوست فهیم و با بصیرت را نیز به ناله می آورد.
درج این مقدمه تنها به این خاطر است که ارسال کنندگان اینگونه پیام ها، باور بر این عقیده را دریابند که عدم انعکاس برخی رویدادهای جامعه عکاسی در " پایگاه عکس چیلیک " هیچگاه به معنی تایید عملکرد بانیان امر نبوده و نیست و پرداخت به آن در خور ظرفیت اهالی مسئول و تاثیرگذاری است که گاهی با سکوت شان، میزان آسیب را چندین برابر خسارت موجود افزایش می دهند.
با این وجود نگاه دقیق و نافذ و چشمان بیدار عکاسان و علاقمندان دلسوز جامعه عکاسی کشور لازم است که حکایت رفتارهای ضعیف را با درایتی شایسته بازگو کنند تا شاهد فردایی روشن برای فعالیت مسئولین و جوانان در سایه مدیران و متولیان و فعالان عرصه های اجرایی باشیم.
در اینجا تعدادی از پیام رسیده مرتبط با یکی از این رویدادها را برای شما به نمونه آورده ایم و با وجود درج نام نگارنده در پیام ارسالی، مسئولین پایگاه به اتفاق از ذکر نام این عزیزان خودداری کرده و تنها به انعکاس گوشه ای از پیام شان بسنده می کنند.
در متن پیام س.ع ۲۸ ساله آمده است: در روزگاری که عکاسان جوان و بعضا پیشکسوت ما برای برگزاری یک نمایشگاه ساده بایستی درگیر جذب حمایت هایی به دور از شان یک هنرمند و عکاس شوند، چگونه است که یک نهاد دولتی به نام تخصص گرایی و به بهانه بزرگداشت مناسبتی اینگونه مقدس با صرف بودجه ای هنگفت اقدام به یک حرکت کارناشناسانه می کند و همچون همیشه دل اهالی این هنر را به ویژه دوست داران و علاقمندان عرصه دفاع مقدس را می آزارد؟
ح.ی از مشهد می نویسد: در جامعه عکاسان ما بی خبری بیداد می کند و در دل این بی خبری اطلاع از خبری تا به این حد اسفناک و سکوت رسانه ها شاید به دلیل ناآگاهی باشد و شاید هم به این دلیل که جامعه عکاسی ما جای خالی چندین عکاس تیز چشم و منتقد مسلمان را از جنس سیدمجتبی خاتمی کم دارد تا در عین دردمندی و صراحت و سلامت از ناتوانی دوستان روایت کند….(اشاره به مقاله " خانهی عکاسان ایران در سراشیبی اضمحلال)
نویسنده ای دیگر خود را اهل و ساکن شهرستان معرفی می نماید و از مرتبطین با یکی از حوزه هنری کشور می داند، ابراز می کند: خانه عکاسان تا دیروز در تهران متمرکز بود و امروز با وجود واحدهای فعالی در سرتاسر کشور از جمله: مازندران، آذربایجان، گلستان، مشهد و اراک و … این خانه حتی کارکرد نام خود را نیز از دست داده است و اگر به موقع به دادش نرسند به یک نهاد مصرف کننده و بی اثر تبدیل خواهد شد. این در حالی است که با حضور جوانان و علاقمندان، حمایت متولیان عرصه عکاسی، ما شاهد فعالیت های موفقی در کشور بوده و هستیم و که در این میان متاسفانه! خانه عکاسان تهران، روز به روز بر ضعف خود در مسیر پیش رو و سیستم اجرایی افزوده و در مواجهه با عکاسان سخیف تر برخورد می نماید و سکوت رسانه های بی تاثیر و مدعی در عرصه عکاسی این جسارت را افزون کرده است.
ن. ع دانشجوی رشته عکاسی هم با اشاره به مقاله " خانهی عکاسان ایران در سراشیبی اضمحلال " وبلاگ این عکاس را در مسیر اطلاع رسانی صحیح فعالیت های استان، موثرتر از برخی رسانه های خبری کشوری دانسته و به نقل از این مقاله آورده است:
آقایانی که در پایتخت نشستهاند واقعاً با خود چه فکر کردهاند؟ و هنرمندان شهرستانی را چه حساب کردهاند؟ که اینگونه بهخود اجازه میدهند هنرمندی و توانمندی عکاسان فرهیختهای که در جایجای وطن عزیزمان پراکندهاند و بسیاری از آنها، هرکدامشان در آرشیو عکسهایشان، تعداد بسیاری عکسهای خوب و شاهکارهای تصویری در حوزهی دفاع مقدس دارند را نادیده بگیرند و عکسهایی که تعدادی از آنها حتی از هنرآموزان کلاسهای عکاسی هم پذیرفته نیست را با مبالغ هنگفت تکثیر کنند و به سراسر کشور گسیل دارند.
حضرات اگر بلد نیستند عکس ِ خوب جمعآوری کنند، لطفاً شرشان را از سر میزهایی که بهآن چسبیدهاند کم کنند و کار را به جوانهای پرشور و کاربلدی بسپارند که میدانند میشود با ۵میلیون تومان، ۴۰ عکس خوب جمعآوری کرد: اگر ۱ میلیون تومان هزینهی امور جاری کنی و به هر عکاس بابت هر عکس راهیافتهاش هم ۱۰۰هزار تومان حقالتصویر بدهی!
خانم انصاروند هم با دور از شان شمردن کیفیت اجرای این نمایشگاه استفاده از فرهنگ تصویری را در یادمان مرتبط با مباحث تاریخی لازم و باورپذیر ذکر کرد و در پیام ارسال خود آورده اند: شاید لازم باشد از مجموعه عکس هایی که بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس با نام عکاس و توضیح مربوط به عکس تقدیر شود و انجمن هایی چون انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس را در این میان به عنوان متولی متخصص قبول کرد تا دیگر با خسارت های حقیر مالی و عظیم فرهنگی در این عرصه مواجه نباشیم.
" پایگاه عکس چیلیک " ضمن تقدیر از سیدمجتبی خاتمی، عکاس متعهد خطه خراسان رضوی و تشکر از تمامی مخاطبین و علاقمندانی که با طرح دیدگاه های خود اقدام به ارسال نظر به سوی این رسانه نموده اند، بار دیگر از تمامی ارسال کنندگان پیام هایی که این رسانه را به عنوان مقصد دیدگاه و نظر خود انتخاب کرده اند دعوت می نماید تا با مراجعه به متن " خانهی عکاسان ایران در سراشیبی اضمحلال "، به طرح دیدگاه و نظر خود بپردازند چرا که ظرفیت رسانه ای چون " پایگاه عکس چیلیک " به گونه ای است که اجابت هر یک از درخواست های مطرح شده فقط تسکینی موقت بر این نقص عیان خواهد بود و خدشه ای بر اعتبار عکاسی کشور شمرده خواهد شد.
باشد تا به توصیه بزرگان با انتخاب ابزار اخلاق انسانی و تقوای الهی و حسن نظر، روشی را در مشاهده و روایت آنچه که هست، انتخاب نماییم که دیگر شاهد جراحاتی اینچنین بر پیکره عکاسی کشور نباشیم.
