یکی از عکاسان شرکت‌کننده در بخش مدعو سومین جشنواره هنرهای تجسمی فجر معتقد است این رویداد هنوز نتوانسته، اعتماد جامعه هنرهای تجسمی را برای ایجاد یک فضای رقابتی به وجود آورد.
حسن غفاری، عکاس که در دومین جشنواره هنرهای تجسمی فجر نمایشگاه انفرادی از وی برگزار شد، در مورد حضور خود در سومین جشنواره به خبرنگار مهر گفت: من در این دوره در بخش مدعو عکس شرکت کردم. عکس من در حوزه مستند اجتماعی و خارج از فضای شهری است.
وی در مورد جزئیات عکسی که ارائه کرده است، گفت: زنی بوشهری را که در حال بافت جاجیم است به تصویر کشیده‌ام. نمونه‌ای از نقش این جاجیم در تزئینات زندگی‌اش نیز بکار رفته است. در این عکس یک فضای تاریک نشان داده شده است که به وسیله جاجیم دنیایی از رنگ بیرون می‌آید.
غفاری همچنین درباره کیفیت آثار این دوره جشنواره عنوان کرد: تنها فرصت کردم هفت نمایشگاه انفرادی را که در بخش جنبی جشنواره با عنوان “هفت هنر، هفت هنرمند” در خانه هنرمندان برگزار شد، بازدید کنم. گاهی برخی از افراد مستعد در مقطعی از زمان فعال بودند ولی به واسطه شرایط خاص آثار آنها آن طور که باید دیده نشده و در حاشیه قرار گرفته است. فکر می‌کنم یکی از آنها علی فریدونی است که اکنون نمایشگاه انفرادی از او در خانه هنرمندان برپا شده است.
وی در توضیح آثار فریدونی توضیح داد: او به خاطر اینکه عکاس خبری بوده، توانسته است جریان‌های دوران جنگ را ثبت کند. بستر عکاسی و رفتار غریزی برداشت از محیط را می‌توان به خوبی در کارهایش دید. عکس‌های او یادآور رویدادهای تلخ و شیرین است. آثارش لحظات اولیه یک اتفاق و بازگوکننده یک لحظه اصلی است که شاید در لحظات بعد دیگر دیده نشود.
این عکاس افزود: در آثار او رزمندگانی نشان داده شده‌اند که به صورت داوطلبانه روی مین رفته‌اند و واقعا فرد را متاثر می‌کنند. در عکس‌های او فتح و پیروزی دیده نمی‌شود در حالی که در عکس‌های امیرعلی جوادیان پیروزی یا در عکس‌های سعید صادقی عمق فاجعه را می‌توان دید اما در عکس‌های فریدونی قبول یک باور و ایمان دید می‌شود.
غفاری سپس به ارزیابی جشنواره تجسمی فجر پرداخت: جشنواره هنرهای تجسمی فجر بهانه‌ای شده است تا کاوشی میان جامعه فرهنگی و هنری داشته باشیم و انگیزه دوباره کارکردن را در هنرمندان به وجود آوریم. البته باید این نکته را درنظر داشته باشیم که بانی اصلی جشنواره تجسمی فجر وزارت ارشاد است که متولی دوسالانه‌ها نیز هست.
این عکاس در مورد تفاوت‌های جشنواره تجسمی و دوسالانه گفت: شورای تصمیم‌گیری این دو تقریبا یکی هستند. برای همین خانه تکانی برای هیچکدام از آنها نداشتیم. انگار از اتاق یک ساختمان به اتاق دیگری رفته باشیم. شورای سیاست‌گذاری دوسالانه‌هایمان با جشنواره فجر تفاوت محسوسی ندارند.
وی در تحلیل خود از جایگاه جشنواره تجسمی فجر و دوسالانه‌ها اظهار کرد: جشنواره فجر دارای موضوع خاصی است اما دوسالانه‌ها تخصصی‌تر هستند و باید همسو با اتفا‌ق‌های جهانی باشند. دولت می‌تواند روی جشنواره تجسمی فجر اعمال نظر کند اما دستش را از دوسالانه ها کوتاه کند و آنها را در اختیار انجمن‌ها بسپارد تا با درایت و براساس نیازهای جامعه، آثار روی دیوار برود.
غفاری سپس به جایگاه جشنواره تجسمی فجر که قرار است به عنوان مهم‌ترین برنامه این حوزه قرار بگیرد، اشاره کرد: هنوز جامعه هنرهای تجسمی اعتماد لازم را به واسطه مدیریت، نظارت و اهداف دولتی به جشنواره پیدا نکرده و به همین دلیل نتوانسته است جایگاه واقعی خود را در میان پیشکسوتان و ایجاد یک فضای رقابتی به دست آورد.
وی ادامه داد: جشنواره هنوز نتوانسته است وقایع سال‌های اخیر را در خودش بگنجاند. در اولین دوره جشنواره نگاه بخش عکس با رویکرد طبیعت، در دومین دوره با رویکرد اقوام و در این دوره با همین رویکرد بوده است. اقوام موضوع خوبی برای عکس هستند اما انگار هرموقع موضوعی پیدا نمی‌کنیم به سراغ آنها می‌رویم چون حالت کارت پستال و ویترینی یافته‌اند.
غفاری همچنین از حمایت نشدن تولیدات عکاسی گله کرد: انتظار می‌رود عکاسانی که دارای تجربه و درجه علمی هستند مورد حمایت قرار بگیرند اما نه تنها در زمینه تولید اثر مورد حمایت قرار نمی‌گیریم بلکه برای برگزاری نمایشگاه یا چاپ کتاب هم پشتیبانی نداریم پس برای چه باید وقت خود را صرف برگزاری نمایشگاه کنیم.
