نمایشگاه عکس گروهی «هِناسِه دل» (آه سردِ دل) با هدف روایت تصویری از زلزله کرمانشاه از فردا؛ یازدهم دی ماه و با حضور دکتر پیوندی، رئیس جمعیت هلال احمر و جمعی از مسئولان و فعالان عرصه هنر کشور، به صورت رسمی افتتاح شده و پذیرای عموم بازدیدکنندگان خواهد بود.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک به نقل از پایگاه اطلاع رسانی جمعیت هلال احمر، در نمایشگاه عکس گروهی «هِناسِه دل» (آه سردِ دل)؛ به همت تعدادی از داوطلبان رسانه‌ای جمعیت هلال احمر، تعداد ۹۰ قطعه عکس در اندازه ۱۰۰ در ۷۰ سانتیمتر از تعدادی از عکاسان رسانه حاضر در زلزله کرمانشاه از جمله: مهدی قاسمی، مجید عسگری پور، احمد بلباسی، محمد زارع، رضا احمدوند و محمد خادم الشیخ به نمایش گذاشته شده است.
در بخشی از قاب نخست ابتدای این نمایشگاه عکس آمده است: «وقت بلاست که آدم‌ها بیشتر از همیشه خودِ واقعی‌شان هستند. گریه‌شان… خنده‌شان… دعایشان… حتی خودشان… ما در این وقت طبیعی و در بحبوحه روزهای سخت و پُردرد رخدادِ زلزله کرمانشاه رفتیم در دلِ مردمِ رنجور تا روایتگر اصیل‌ترین عواطف انسانی باشیم. روایتگر نگاهی که در عمیق‌ترین و سخت‌ترین حالتِ خود، تمام آنچه را که دیگر ندارد،تماشا می‌کند.
سخت‌ترین نوع تماشا، دیدن چیزهایی است که دیگر نیست، که نداری، که دیگر نمی‌بینی. دیدنِ ندیدن از سخت‌ترین دیدن‌هاست و ما رفته‌ایم تا راوی این نوع تماشا باشیم.
نامش را گذاشته ایم «هِناسه‌ی دل» تا روایتی باشد از نَفَس و آه مردمِ زلزله زده کرمانشاه و دل‌های سوخته‌شان؛ تا هر که می‌بیند این روایت تصویری را با «هِناسه‌ی دلش» تصویر کُند قصۀ پُر دردِ مردمِ آن سرزمین را.
این تصاویر تک فریم‌هایی از خطِ بی‌پایان درد در چهره زنان و مردان است، ردی عمیق از تلخ‌ترین ثانیه‌های زندگی. گاهی هم البته شکار لبخند کرده‌ایم که وقتی در اوج ناباوری و حیرت باشد، شیرین است و دلچسب.
اینجا اشک‌ها و لبخندها را با هم روایت کرده‌ایم در میانه سختی که زندگی هم چیزی جز این سختی‌ها و گذرشان نیست که خودش فرمود: ” لَقَد خَلَقنَا الإِنسان‌َ فِی کَبَدٍ…”»
نمایشگاه عکس « هِناسِه دِل » ساعت ۱۰ روز دوشنبه ۱۱ دی ماه در محل باغ موزه قصر گشایش یافته و تا ساعت ۱۹ ادامه خواهد داشت.
سایر علاقمندان می توانند تا پایان روز جمعه ۲۲ دی ماه همه روزه از ساعت ۹ تا ۱۹ از این عکس ها دیدن کنند.
باغ موزه قصر در تهران، انتهای خیابان شهیدمطهری، بعد از تقاطع دکترعلی شریعتی، ضلع شمالی میدان پلیس واقع شده است.
منبع: پایگاه عکس چیلیک
۳ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
هناسه دل، آه سردى است که از سَر ِ درد و رنج و دورى و فراق و دلتنگى و یا از دست دادن چیزى گرانبها یا عزیزى، از نهاد دل بر مى آید، و لاجرم آنکه این آه مى بیند و مى شنود تحت تاثیر آن قرار مى گیرد و متاثر مى شود،
نام نمایشگاه به زیبایى و هوشمندانه از زبان، مردمان کردنشین زلزله زده کرمانشاه وام گرفته شده است. کردها، این واژه را خوب درک مى کنند و حتى شنیدن این کلمه ناخودآگاه، آه را از نهادشان بر مى خیزاند. از درون چادر هلال احمر که مى گذرم به عکسى میرسیم که بازدید رهبر را از چادر زلزله زده ها نشان مى دهد، و بعد به تماشاى نگاههاى روایتگر قصه مردمان زلزله زده رسیدم، آنچه از ابتدا نگاه مرا دچار سرگردانى مى کرد نوع چیدمان عکس ها بود، هر اتفاقى قصه اى درون خود دارد، و ترتیب روایت قصه ، حتى اگر نیت تنها ، نمایش تک فریم هایى از درد و رنج مردمان این سرزمین باشد،
در برقرارى ارتباط با مخاطب تاثیر بسزایى دارد.
” هناسه دل” را در تک فریم هایى محدود و زیبایى از ” رضا احمد وند” ، ” محمد زارع”، ” مجید عسگرى پور” ، ” احمد بلباسى” و ” مهدى قاسمى” را دیدم و من هم متاثر از آن هناسه کشیدم،
اما مجموعه عکاس ها را گزارشى نامنسجم از یک روایت دیدم، که فضاى قصه و رنج ناشى از آن ، بر نگاه عکاس، غالب بود و عکاسان را با همه تجربه و توانمندیشان ، در اکثر عکس ها، تا حدودى از دستور زبان عکس و عکاسى و زیبایى شناسى کادر و ترکیب و …. دور کرده بود.
که اگر چنین بود، به آنچه مردمان کرد در آواز هایشان مى خوانند ، هناسه دل ، جگر سوز مى شد.
برای حادثه ای مانند زلزله کرمانشاه چقدر برپایی نمایشگاه هناسه دل بجا بود که درد و رنج مردم مصیبت زده را سایر افراد جامعه نیز بهتر درک کنند.
ورودی نمایشگاه که یک چادر هلال احمر زینت بخش آن بود و برای وارد شدن به نمایشگاه باید از آن عبور میکردی، ورود به زندگی و چادرهای زلزله زدگان را تداعی میکرد.
۹۰ اثر از ۶ عکاس، به نمایش گذاشته شده بود که بعضا تک فریمهای بسیار خوبی در آن میان دیده میشد. برخی عکسها را فقط در قالب این مجموعه متوجه میشدی که مربوط به اتفاق زلزله می باشد. تعدادی دیگر هم صرفا عکسهای گزارشی بودند که خیلی به اصول ترکیب بندی و مفهوم اثر بهایی داده نشده بود که می توانست ناشی از غلبه جو دردناک فضا بر عکاس باشد که انتظار می رفت در انتخاب عکسها دقت و وسواس بیشتری به خرج می رفت ، چرا که ۶ عکاس مجموعه،که از افراد متخصص در این حرفه می باشند توقع بیشتری باشد.
گالری موزه قصر فضای جالبی برای نمایش این آثار بود، اما در چیدمان تصاویر نظم و یا ترتیب خاصی نیافتم که به مفهوم و خط ذهنی مخاطب کمک کند. به نظر می آمد کل نمایشگاه بسیار عجولانه بسته شده بود.
آثار این نمایشگاه سعی بر نمایش ابعاد گوناگون زلزله تلخ و مصیبت بار کرمانشاه داشت و به جنبه هایی چون میزان تخریب و عمق فاجعه، روند کمک رسانی، همبستگی، یاری رسانی و نمایش احساسات انسانی پرداخته بود و روایت تصویری مناسبی از این حادثه را در پیش روی بیننده قرار می داد.
اما بدلیل تنوع موضوعات، تعداد بالای آثار و نحوه چیدمان عکسها تمرکز کافی برای بیننده و رشته افکارش فراهم نشده بود که باعث شده بود قدری از قدرت تاثیر گذاری برخی از عکسها و نمایشگاه کاسته شود.
گمان می کنم با حذف برخی از آثار و چیدمانی سنجیده تر، توفیق و اثر گذاری بیشتری در”هناسه دل” حاصل می گردید.
انتظار داشتم که این نمایشگاه با توجه به حساسیت و اهمیت این حادثه از پشتیبانی مناسب جامعه عکاسان و استقبال مردمی فراگیر برخودار باشد که متاسفانه این چنین نبود، شاید نحوه اطلاع رسانی و عدم همراهی عکاسان ازعلل این ناکامی باشد.
از اشکالاتی که به نحوه ارایه و فضای نمایشگاهی وارد بود، سیمهای آویز(تابلو) اضافی رها شده در کنار تابلوها بود و اندازه نامناسب زیر نویس برخی از عکسها بود که صورت مطلوبی برای یک نمایشگاه حرفه ای نداشت.
زحمات و دغدغه های انسانی عکاسان و دست اندرکاران برگزاری این نمایشگاه قابل تقدیر است و برای یکایک شان آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.