منتخب نمایشگاه گروهی عکس انتهای زمین در آخرین ایستگاه نمایشگاهی خود در استان خراسان رضوی به شهرستان سبزوار رسید و در نگارخانه امیرشاهی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی به نمایش درآمد.
در گذار این مسیر و این حضور و دیدار از عکس های نمایشگاه ، محمود حیطه از عکاسان ایرانی که مسئولیت انجمن عکاسان سبزوار را نیز عهده دار است، متنی پیرامون آثار نمایشگاه گروهی عکس #انتهای_زمین نوشته و ارسال کرده است.
در این مطلب، جریان فنی و بار معنایی و پیام زیبایی شناسانه جای گرفته در روح عکس های نمایشگاه با نگاهی توصیفی رقم زده شده است.
متن دریافتی از سوی این عکاس به این شرح است:
———————————————————————————————————————————————————————————————————————-
در نمایشگاه عکس انتهای زمین ، زمین به انتهای خودش نمی رسد.
تپه های ماسه ای کویر در سکوت لباسی از جنس مخمل به تن دارند. نسیمی ملایم دامن تپه را شروع به نوازش کرده و ذرات بسیار ریز ماسه را از خواب سحرگاهان بیدار و به حرکت و تلاش وا می دارد.
ماسه ها به خودشان پیچ وتابی داده و جای پای نسیم را بر دل خود حک می کنند. نقوشی از جنس مهربانی آشکار و پنهان می شوند. طبیعت پیش رو در حال تغییر و انگار در همین لحظه متولد شده ، بکر و دست نخورده. چقدر بهش نزدیک شده ایم. هیچ وقت زمین و این قدر سرحال ندیده ایم.
بدون هیچ واسطه ای می تونیم نگاش کنیم . تازه ی تازه، این دست خط خداست .
حرکت ماسه ها ادامه داره، خطوط منحنی و ملایمی که مشخص نیست نقطه شروع شان کجاست رقص کنان ما را تا بالای تپه با خود به اوج برده و سپس به فرو دست کشانده و خود از خجالت به قعر زمین فرو می روند.
در فریم به فریم عکس های نمایشگاه انتهای زمین، موسیقی سکوت کویر را می شنوم؛ اینجا همه با زبان اشاره صحبت می کنند.
نکند راه را گم کرده باشیم. همان موقع که احساس می کنیم به آخر رسیده ایم و می توانیم بنشینیم با اشارتی دیگر به دگرسو فرا خوانده می شویم. مثل این است که اصلن قرار نیست به آخر برسیم.
موج های متلاطم که با هیاهو از بالای تپه به سمت تو روان شده اند سکوت را شکسته و در سایه ها گم می شوند گویی همه دست بدست هم داده که تو را لحظه ای بخودت وانگذارند. که متوقف نشوی نمانی رسوب نکنی و نپوسی … درست همان جا که فکر می کنی به آخر رسیدی در واقع به نقطه آغاز نزدیکتر شده ای.
ثبت این هیاهو و سکوت پی در پی خطوط، فرمها و بافتها میتونه نهایتا برای بیننده الهام بخش این پیام باشه: لذت طی کردن مسیر شیرین تر از رسیدن به مقصد است.
و کلام آخر اینکه ، طی مسیر خودِ مقصد است . محمود حیطه – چهاردهم دیماه ۱۳۹۵
————————————————————————————————————————————————————————————————————————–
پایگاه عکس چیلیک به نمایندگی از سوی عکاسان صاحب اثر در مجموعه نمایشگاه گروهی عکس #انتهای_زمین به پاس تقدیر از قلم و نگاه و زمان این عکاس، در بیان نقاط ضعف و قوت این نمایشگاه عکس که بیش از چندین مقصد از شهرها و استان های کشور را پست سرگذاشته است، بسته ای فرهنگی به ارزش بیش از یک میلیون ریال از سوی پایگاه تخصصی کتاب عکس تقدیم جناب آقای محمود حیطه می نماید.
باشد تا به واسطه این رفتار، قدردان نگاه و زمان و تخصص و دغدغۀ منتقدین نسبت به عملکرد و رفتارهای مان باشیم.
این تعهد در قبال بیان صریح و صحیح قلم دیگر منتقدین و عکاسان نیز قابل اجرا خواهد بود.
۲ دیدگاه. دیدگاه جدید بگذارید
ممنون از قلم زیبایتان جناب حیطه عزیز.انتهای زمین به ما این درس را میدهد که همیشه انتهای زمین،نقطه شروع زندگی دیگریست پس تا زمین هست،زندگی جارییست و تا شقایق هست زندگی باید کرد.
به عنوان یک صاحب اثر در این نمایشگاه از متنی که جناب حیطه زحمت نگارش آنرا کشیدند بسیار لذت بردم. چقدر لطیف و زیبا توصیف کردند. از شما متشکرم