با حضور خانواده و دوستان، یادواره شادروان «مریم کاظم زاده» در فضای باز مجموعه بنیاد روایت فتح برگزار شد.
به گزارش پایگاه عکس چیلیک در این مراسم که به مناسبت نخستین سالگشت درگذشت بانو مریم کاظم زاده برگزار شد تنی چند از دوستان و همکاران و آشنایان حضور یافته و در ضمن نمایش نماهنگی از سخنان مرحومه کاظم زاده، به ذکر خاطرات و ویژگی‌های شخصیتی ایشان و … پرداختند.
در حاشیه این نشست ویژه نامه ای با عنوان «بانو مریم» حاوی مطالب خانواده، دوستان و همکاران گردآوری و به چاپ رسیده و عرضه شده بود که با عنوان یادواره عکاس و روزنامه نگار دفاع مقدس منتشر و ارایه شده بود.
ویژه نامه با مطلبی تحت عنوان “چشم و گوش و صدای مردم“، از زبان سیدمرتضی بی آزاران همسر مریم کاظم زاده آغاز می شود. در بخشی از این مطلب آمده است:
چشم وگوش و صدای مردم دوربین عکاسی را مکمل نگاه کنجکاو خود یافته بود. با شوق از اولین دوربین عکاسی‌اش صحبت می‌کرد؛ از لذت ثبت لحظات با خانواده. زمانی که با تصمیم پدرش در ظاهر برای ادامه تحصیلات دانشگاهی و در واقع برای دورنگه داشته شدن از ورودش به صحبت‌ها و طرح مسائل سیاسی و مخالفت‌های درونی خانواده مادری‌اش با حکومت شاه عازم انگلیس شد، با اشتیاق از تهیه دوربین عکاسی و انتخاب واحدهای آموزش عکاسی در کالجی که در آن مشغول به تحصیل شده بود صحبت می‌کرد.
برق شـوق هنوز پس از سالیان در چشمانش به خوبی پیدا بود. از ثبت و ضبط اتفاقات در شهر به عنوان پروژه عملی عکاسی و در موردی، از گفت وگو با پلیس لنـدن بـه عنـوان خبرنگار در تهیه گزارش از حادثه‌ای که شاهد آن بود می‌گفت.
با اطلاع از اتفاقاتی که در شهر کوچک نوفل لوشاتو در جریان بود، حس کرد امواج ایـن حرکت، به گونه‌ای با وجود کنجکاو درون او هماهنگ است. می‌گفت که چگونه به سرعت کوله پشتی کوچک خود را آماده کرد و به همراه دوربینش عازم فرانسه شد.
می‌دانست که باید از این فاصله جغرافیایی چشم وگوش مردم باشد. با ذوق از نوشتن متنی در حد چند سطر و انگیزه‌اش برای حرفه خبرنگاری و عکاسی و گرفتن مهر تایید از امام می‌گفت، از موضوع نوظهور حضورش در عرصه های اجتماعی صحبت می‌کرد و این که دستخط امام حاکی از این بود که با حفظ جوانب شرعی، فعالیتش بلامانع است. هنوز پس از گذشت سالیان با گفتن این اتفاق در عرش سیر می‌کرد و آن را سرآغاز موفقیت‌های بعدی خود می‌دانست.
دوست داشت چشم وگوش و صدای مردم در جامعه‌ای پر از شور وشوق و التهاب جنگ و حوادث پس از آن باشد. بعدها صفحه درخواست‌های مردم و پاسخ مسئولان در روزنامه کیهان را جایگاهی ایده آل یافت.
با لذت از ایـن کـه انعکاس دهنـده صـدای مردم است همیشه صحبت می‌کرد. می‌گفت که چگونه از روابط عمومی سازمان‌ها، نهادها و وزارتخانه‌های مختلف پیگیر پاسخ و درخواست‌های مردم است، اما گاهی از بی‌توجهی بعضی از مسئولان نسبت به پیگیری‌های خود دلگیر می‌شد.
یکی – دوسالی بود که به دور از هیاهوی اجتماعی، با نگاهی نگران از اتفاقات جاری بـه من و بعضی از دوستان نزدیکش می‌گفت: «این آن چیزی نبود که ما برای آن انقلاب کردیم و شهید دادیم». سیدمرتضی بی آزاران (همسر)
و پس از آن شاهد مطلبی با عنوان “خدای خوبی داریم” خواهیم بود که به دلنوشته‌ای از زبان دو دختر مرحومه کاظم زاده «ریحانه و فرزانه» پرداخته که با تکه کلام «خدای خوبی داریم» از خاطرات گفتاری مادر زینت شده است.
سپس با زندگی مریم کاظم زاده از زبان خودش آشنا خواهیم شد که با عکس هایی مرتبط از آلبوم شخصی و برخی نمونه آثارش در دوران دفاع مقدس عرضه شده است.
مریم کاظم زاده در نسخه‌ای از مجموعه آثار تصویری_تالیفی جنگ به نام «عکاسان جنگ/ مریم کاظم زاده» در سال ۱۳۹۶ آثار خود را ارایه کرد و با چند قطعه عکس از دیگر آثار عکاسی‌شان در کتاب عکس دلاوران نیز که حاوی عکس‌هایی از روایت تصویری کرمانشاه در دفاع مقدس است صاحب اثر می‌باشند.
کتاب «خبرنگار جنگی» خاطرات مریم کاظم زاده به قلم رضا رئیسی است که در سال ۱۳۸۲ چاپ و به دلیل استقبال از متن خاطرات این بانوی خبرنگار پس از سالی در ۱۳۸۳ با حمایت بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس در انتشارات یاد بانو ناگزیر از تجدید چاپ شد و در هشتمین جشنواره کتاب سال دفاع مقدس مورد تقدیر قرار گرفت.
همچنین یادداشتی با عنوان: «خاطره یک زن» در سومین شماره فصلنامه عکاسی از بانو مریم کاظم زاده منتشر شده است.
از دیگر دوستان و آشنایانی که در این ویژه نامه صاحب قلم هستند می توان به: سیما نحریر، مینو فردی، حسین ذوالانواری، مریم دربهشتی و طیبه صالحی تجریشی اشاره کرد.
همینطور منیژه شعاعی روزنامه نگار بازنشسته و تسهیلگر مهارت های ارتباطی، لاله شرکت عکاس، مینو بدیعی روزنامه نگار پیشکسوت، طیبه میرزا اسکندری فعال رسانه ای حوزه زنان و خانواده و محمدحسین حیدری مدیرعامل انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در این ویژه نامه پیرامون مریم کاظم زاده سخن گفته اند.
