#در_چنین_روزی برابر با ۱۱ ماه ژوئن سال ۱۹۶۳ راهب بودایی، تیخ کوانگ دوک / Thich Quang Duc، در اعتراض به سیاست‌های دولت ویتنام جنوبی در قبال راهب‌های بودایی، خود را در خیابانی در سایگون به آتش کشید و قربانی کرد.
لحظاتی پیش از آنکه بنزین روی او ریخته شود و به نشانه اعتراض خود را به آتش بکشد، وصیت نامه سیاسی از خود بر جای گذاشت که در بخشی از آن آورده بود:
“قبل از اینکه چشمانم را ببندم و برای دیدن بودا آماده شده و به سوی او حرکت کنم، با احترام از رئیس جمهور نگو دین دیم/ Ngo dinh Diem تقاضا می کنم که نسبت به مردم کشور دلسوز باشد، و برابری مذهبی را برای حفظ همیشگی قدرت میهن، اجرا کند.”
در میانه مسیر حرکت مردم در نزدیکی سفارت کامبوج، تیخ کوانگ دوک شکل ظاهری یک نیلوفر آبی را که در آیین بودا مقدس شمرده می شود، به خود گرفت، شروع به مراقبه کرد و در نهایت خود را به آتش کشید.
در روز حادثه، هنگامی که صف تظاهرکنندگان در نزدیکی سفارت متوقف شد، مالکوم براون /Malcom Browne، خبرنگار آمریکایی آسوشیتدپرس در سایگون که در محل حادثه حضور داشت، حدس زد که اتفاقی در حال وقوع است که این روز را در تاریخ مورد توجه قرار خواهد داد.
در یک مجموعه عکس، دوربین براون یکی از پرقدرت ترین و تکان دهنده ترین اقدامات اعتراضی تاریخ را ثبت کرد.
مجموعه عکس های گرفته شده از این رویداد اعتراضی، جهان را لرزاند. ثبت هایی که توانستند حجاب سکوتی که به دلایل کوته بینانه سیاسی بر ماجرا نشسته بود را از میان بردارند.
جان اف کندی، رئیس جمهور وقت آمریکا درباره این عکس گفته است:
“هیچ عکس خبری در تاریخ به اندازه این عکس، این حجم از احساسات مردم جهان را در سراسر دنیا برانگیخته نکرده بود.“
چند روز بعد کندی پشتیبانی و حمایت آمریکا از رئیس جمهور دیم را متوقف کرد و در ۲ نوامبر ۱۹۶۳ دیکتاتور سرنگون و سپس کشته شد.
در همان سال، یکی از عکس های مجموعه مالکوم برنده عکس سال مسابقه عکس مطبوعاتی جهان/World Press Photo شد و در سال بعد از براون به عنوان عکاس برتر توسط جایزه پولیتزر/Pulitzer تقدیر شد.
جای تعجب نیست که رسانه های رسمی در کشورهای کمونیستی ژست اعتراضی را به عنوان اپیزودی از مبارزات مداوم علیه امپریالیسم آمریکا پذیرفتند. می توان گفت این عکس العمل نیز به نوعی ناخواسته، صحیح بود.
حتی اگر آیین بودا این خودویرانگری را به صراحت منع کند،این حرکت فداکارانه او گناه محسوب نشد و جسد او پس از مرگ، بر طبق رسم و آیین، دوباره سوزانده شد.
از شروع سال ۱۹۵۵، رژیم نگو دین دیم، روال و شیوه کاتولیک را بر مردم ویتنام، که عمدتاً بودایی بودند، تحمیل کرد. اماکن مقدس تخریب شده و افراد زیادی جان خود را از دست دادند. در این میان اما، جهان غرب، مابینایی مبهمی را نسبت به شرایط اعمال دیکتاتورگونه «نگو دین دیم» از خود نشان داد؛ حکومتی استبدادی که یک استثنا در قلب امپراتوری کمونیست محسوب می شد.
مالکوم وایلد براون در ۱۷ آوریل ۱۹۳۱ ، در شهر نیویورک متولد شد. او یکی از نخستین روزنامه نگاران آمریکایی بود که جنگ ویتنام را پوشش داد. گزارش بخردانه وی در سال ۱۹۶۴ جایزه پولیتزر را برای او به ارمغان آورد. او این جایزه را به طور مشترک با دیوید هالبرستام خبرنگار نیویورک تایمزدریافت کرد.
براون در ۲۸ ماه آگوست سال ۲۰۱۲ در اثر عوارض مربوط به بیماری پارکینسون درگذشت.
ترجمه و تنظیم: صبرا رئیسی
————————————————————————————————————————–
برای مشاهده دیگر عکس های مشهور و جریان ساز در تاریخ عکاسی می توانید هشتگ #در_چنین_روزی را در سایت پایگاه عکس چیلیک و صفحه این رسانه در شبکه اجتماعی تلگرام، اینستاگرام و توئیتر دنبال کنید/.
#مالکوم_براون
#خودسوزی_راهب_بودایی
#Malcom_Browne
#تیخ_کوانگ_دوک
