من یک رویا دارم
#در_چنین_روزی ۲۸ آگوست ، ۱۹۶۳، ایالت واشنگتن دی.سی، امریکا
لحظاتی قبل از سخنرانی مارتین لوتر کینگ_یک کشیش پروتستانی اهل آلاباما_هیچکس نمی دانست او دقیقا قصد دارد چه بگوید؟
در روز ۲۸ آگوست ۱۹۶۳، ۲۵۰ هزار نفر از مردم روبروی ساختمان یادبود لینکلن تجمع کردند و آن روز انتظار می رفت راهپیمایی اعتراض آمیز در واشنگتن، یکی از بزرگترین تظاهرات جنبش حقوق مدنی باشد.
رئیس جمهور_جان اف کندی_نیز این مراسم را از تلویزیون دنبال می کرد. مسئله جدید و نوظهور، حضورعظیم وگسترده سفیدپوستان آمریکایی بود. فقط یک پنجم کسانی که در آن روز علیه قوانین تبعیض نژادی اعتراض کردند امریکایی های افریقایی تبار بودند و بقیه امریکایی های سفید پوست بودند. مارتین لوتر شروع به خواندن متنی کرد که شب پیش از سخنرانی آن را با عجله آماده کرده بود. سخنرانی او اینگونه آغاز شد: «از اینکه امروز به شما پیوستم تا شاهد به وقوع پیوستن یکی از بزرگترین تظاهرات آزادی خواهانه در تاریخ کشورمان باشم؛ بسیار خوشحالم.»
این کلمات به سرعت حس همدردی شنوندگان و حتی خود لوتر کینگ را به عنوان سخنران برانگیخت.
خطابه تاریخی “لوتر کینگ” در آن جمع و آن روز، حرف هایی بود که به تاریخ پیوست و تا به امروز، آزادی خواهان به آن اشاره می کنند.
این سخنرانی پرقدرت قطعا راهگشای تصویب قانون جنبش مدنی در جولای ۱۹۶۴ بود که علاوه بر اینکه پایانی بر برده داری محسوب می شود لوتر کینگ را نیز موفق به دریافت جایزه صلح نوبل گردانید. بخشی از آن خطابه را در اینجا مرور می کنیم:
“ما نمی توانیم بپذیریم که عدالت ورشکست شده است. زمان آن است که وعده های دموکراسی واقعی شود. نباید تشنگی آزادی را با نوشیدن از جام نفرت رفع کرد.
این سخنرانی، عنوان خود را از عبارت “رویایی در سر دارم“، اقتباس کرده است، عبارتی که ۹ بار با تاکید و فراز و نشیب به شیوه کتاب مقدس و با پایانی اینگونه آمده است: « رویای من این است که روزی فرا برسد تا ۴ فرزندم در میان ملتی زندگی کنند که نه بر طبق رنگ پوست بلکه بر طبق ابعاد شخصیتی شان قضاوت شوند.»
بر خلاف پیروزی این تظاهرات و قوانین جدید فدرال، تا سالها این آرزوی کینگ تنها به صورت یک رویا باقی ماند.
کندی چند ماه بعد ترور می شود، شرایط تنفر نژادی تا مدتی در ایالات جنوبی بسیار پرتنش بوده و خود کینگ نیز در ۱۹۶۸ ترور می شود. تصویر مارتین لوتر در مقابل یک جمعیت عظیم، با پس زمینه ای نمادین از بنای یادبود واشنگتن، به صورت لحظه ای روشن و با شکوه در تاریخ ایالات متحده باقی می ماند. به نظر می رسد ما هنوز صدای کلمات پیامبرگونه کینگ را ازعکس او می شنویم که می گوید: «به آزادی اجازه بودن بدهید… به آزادی اجازه بودن بدهید… به آزادی اجازه بودن بدهید…»
عکس از: The 100 Photographs That Changed The World
AFP/ Getty Images
ترجمه و تنظیم: صبرا رئیسی
————————————————————————————————————————–
برای مشاهده دیگر عکس های مشهور و جریان ساز در تاریخ عکاسی می توانید هشتگ #در_چنین_روزی را در سایت پایگاه عکس چیلیک و صفحه این رسانه در شبکه اجتماعی تلگرام، اینستاگرام و توئیتر دنبال کنید/.
